betaGrandidier'S Baobab Verzorging

Grandidier's baobabs hebben massieve, cilindrische, lange, dikke stammen, tot drie meter breed, bedekt met gladde, roodachtig grijze bast. Ze kunnen 25 tot 30 m (82 tot 98 ft) hoog worden. Op bepaalde tijden van het jaar dragen de afgeplatte kronen blauwgroene handvormige bladeren, donkerbruine bloemknoppen of spectaculaire bloemen met witte bloembladen.[2] De grote, droge vruchten van de baobab bevatten niervormige zaden in een eetbare pulp. Deze baobab komt voor in het zuidwesten van Madagaskar, tussen Lac Ihotry, (nabij Morombe) en Bereboka.[2] De baobab van Grandidier leefde vroeger in droge, loofbossen, vooral in de buurt van seizoengebonden rivieren of meren. Tegenwoordig wordt het echter voornamelijk aangetroffen in open, landbouwgrond of aangetast kreupelhout

De langlevende Grandidier's baobab is in blad van oktober tot mei en bloeit tussen mei en augustus. De bloemen, waarvan wordt gezegd dat ze naar zure watermeloen ruiken, gaan net voor of kort na zonsondergang open en al het stuifmeel komt de eerste nacht vrij. De boom wordt bestoven door nachtelijke zoogdieren, zoals vork-gemarkeerde lemuren, en insecten zoals de nachtvlinder. De lemuren bewegen door de luifels, steken hun snuit in de witte bloemen en likken nectar van de bloembladbasissen, wat resulteert in stuifmeel dat in de lemuren wordt afgezet, terwijl de mot iets effectiever is in bestuiving omdat hij in staat is om van de boom te vliegen naar boom met het grootste deel van zijn lichaam bedekt met stuifmeel Grandidier's baobab is geclassificeerd als bedreigd door de IUCN Rode Lijst 2006. De boom is de meest geëxploiteerde van alle Malagassische baobabs. De zaden en het vitamine C-rijke vruchtvlees worden vers gegeten, en bakolie wordt gewonnen uit de olierijke zaden. Het fruit wordt ofwel van de grond gehaald, of er worden houten pinnen in de stam gehamerd zodat in de boom kan worden geklommen om het fruit te verzamelen. De dikke bast van de baobab is samengesteld uit taaie lange vezels die kunnen worden gebruikt om touwen te maken, en de meeste bomen dragen littekens waarvan de bast vanaf het grondniveau tot ongeveer twee meter is afgesneden om dit materiaal te verkrijgen. Het sponsachtige hout bestaat uit vezelplaten die worden verzameld van dode of levende bomen, in de zon worden gedroogd en als riet worden verkocht. Bij de meeste van deze verschillende toepassingen wordt de boom niet gedood, en het is dus onwaarschijnlijk dat ze een grote bedreiging vormen voor de baobab. De grootste bedreiging voor deze soort is afkomstig van de transformatie van zijn boshabitat in landbouwgrond. Binnen deze verstoorde habitats is er een opvallend gebrek aan jonge bomen. Branden, predatie van zaden, concurrentie van onkruid en een veranderde fysieke omgeving kunnen het vermogen van de baobab uit Madagaskar om zich voort te planten aantasten, wat verwoestende gevolgen kan hebben voor zijn overleving. In 2003 zwoer de president van Madagaskar het aantal beschermde gebieden te verdrievoudigen, een maatregel die de baobab van de Grandidier ten goede kan komen.