betaAmerikaanse Elm Verzorging

Iepen zijn geliefd om hun sierlijke, statige vorm, met takken als uitspreidende fonteinen en hun groene bladeren die in de herfst goud worden. Helaas kan de Amerikaanse iep (Ulmus americana) niet langer worden aanbevolen omdat hij kwetsbaar is voor een verwoestende ziekteverwekker genaamd iepziekte. Mede dankzij onderzoek in The Morton Arboretum zijn er echter andere soorten en hybriden beschikbaar die beter bestand zijn tegen de ziekte voor aanplant. De grootste les die is geleerd van de verwoestende iepziekte is het belang van het hebben van een verscheidenheid aan bomen langs straten, in parken en in woonlandschappen, zodat geen enkele ziekte of plaag die kan arriveren een groot deel van de bomen kan doden. De Amerikaanse iep was de meest populaire boom om te planten in de bloeiende steden van de 19e eeuw, zodat in de 20e eeuw veel straten waren omzoomd met alleen iepen en in de zomer overschaduwd werden door een kathedraalachtig plafond van hun takken. Toen de Nederlandse iepziekte (die eigenlijk zijn oorsprong vond in Azië) zich in de jaren vijftig naar de VS verspreidde, kon hij iep na iep neermaaien via hun geënte wortelstelsel of met behulp van een kever. Tegenwoordig zijn boomverzorgers en boswachters voorzichtig met het planten van een breed scala aan bomen die niet allemaal kwetsbaar zijn voor bepaalde plagen, ziekten of weersomstandigheden.