Het is een groenblijvende struik die tot 8-9 m hoog wordt, vrijstaand of zich als epifyt aan de stammen van andere bomen vastklampt. De bladeren zijn handvormig samengesteld, met 7-9 blaadjes, de blaadjes 9-20 cm lang en 4-10 cm breed (hoewel vaak kleiner in de teelt) met een wigvormige basis, hele rand en een stompe of scherpe top, soms emigreren. De bladeren zijn leerachtig van structuur, glanzend groen kaal aan de bovenzijde en iets lichter en mat aan de onderzijde. Jonge planten hebben kleinere bladeren en minder blaadjes. Elk blaadje heeft een centrale ribbe die het in twee helften verdeelt, met tussen de vier en zes ribben die duidelijk zichtbaar zijn tot de derde orde. De stipules versmelten met de bladsteel, waarvan de lengte 12-15 cm is. De bloemen worden geproduceerd in een pluim van 20 cm kleine bloemschermen, elk bloemscherm 7-10 mm diameter met 5-10 bloemen. De bloeiperiode loopt van midzomer tot vroege herfst. De bloemen zijn hermafrodiet, met een kleur variërend van geel tot groen en een dubbele bloemdek radiale symmetrie. Ze zijn samengesteld uit een hele ringvormige kelk, vijf bijna volledig ontwikkelde kelkblaadjes, een kroon met vijf bloembladen van 2,5 mm lang, met vijf meeldraden en vijf of zes vruchtbladen die de eierstok omsluiten. De stijl is niet herkenbaar en het stigma is gevestigd. De vruchten hebben een bijna bolvormige ovale steenvrucht, met een diameter van ongeveer 5 mm. Binnenin de endocarp bevat vijf zaden. Deze vruchten rijpen van de late zomer tot de vroege winter en zijn aanvankelijk glandulaire punten met een kleur die bij rijpheid varieert van oranje tot roodviolet.
betaSchefflera Attenuata Verzorging
beta
Schefflera Attenuata
Luchtvochtigheid
Normaal
Verlichting
Gedeeltelijk zon, gedeeltelijk schaduw
Temperatuur
min 16°C
Moeilijkheid
Gemiddeld
Giftigheid
Giftig
Hoe je de Plant Verzorgt
Water
Geef tijdens het groeiseizoen wekelijks water en spuit de bladeren regelmatig. U kunt wachten tot de aarde in de pot is uitgedroogd en de aarde vervolgens grondig doorweken als u water geeft. In de winter minder water geven. Vaak zullen mensen een Schefflera-plant te veel water geven, waardoor deze uiteindelijk zal sterven. Gele en gevallen bladeren zijn een teken dat je misschien te veel water geeft.
Snoeien
Uw Schefflera moet mogelijk af en toe worden gesnoeid, vooral als hij niet voldoende licht krijgt. Snijd af wat je voelt dat overwoekerd is of langbenig lijkt. Schefflera kamerplanten herstellen snel van snoeien en zullen je inspanningen belonen. Het resultaat zal uiteindelijk een vollere en weelderigere plant zijn.
Meststof
Geef Schefflera-planten tijdens het groeiseizoen twee keer per week vloeibare mest, of gebruik twee keer een slow-release korrel. Het zijn zware eters en zullen profiteren van de extra voedingsstoffen.
Zonlicht
Schefflera geeft de voorkeur aan helder, indirect licht. Verplaats potplanten in de zomer naar buiten, waar ze fel licht krijgen, maar geen directe zon, zoals onder een terrasoverkapping. Een Schefflera-plant die langbenig of slap wordt, krijgt mogelijk niet genoeg licht. Zet een Schefflera kamerplant nooit in de volle zon, want bij felle zon kunnen de bladeren verbranden.
Bodem
Plant Schefflera in een rijke, losse potgrond met vochtige compost. Ideaal is een goed doorlatende zandleembodem met een licht zure pH. Vermijd planten op een buitenlocatie waar de grond te nat of drassig wordt.
Temperatuur
Omdat het een tropische plant is, heeft Schefflera een vrij hoge luchtvochtigheid en tropische temperaturen nodig; het zal lijden bij temperaturen lager dan 60 graden Fahrenheit. Stel deze planten niet bloot aan tocht of droge verwarmingsroosters. Een onder water staande of koude Schefflera zal snel bladeren beginnen te laten vallen, dus neem bladval serieus en corrigeer het probleem als het zich voordoet. Als de plant al zijn bladeren verliest, kunt u proberen de plant te redden door hem in het voorjaar naar buiten te verplaatsen en royaal water te geven.
Extra
Net als sommige andere planten in dezelfde familie, bevatten Schefflera-planten onoplosbare calciumoxalaatkristallen in het blad van raphides. Hoewel ze op zich geen gif zijn, kunnen deze kristallen ernstige irritatie in de mond en het darmkanaal veroorzaken, die soms wel twee weken aanhoudt. Alle delen van de plant moeten als giftig worden beschouwd. Gifcontrolebureaus categoriseren dit als een plant met geringe toxiciteit en een die dermatitisreacties kan veroorzaken. Het kauwen van delen van deze plant zal een prikkelend, branderig gevoel veroorzaken, dus het is vrij zeldzaam dat mensen genoeg eten om ernstige problemen te krijgen. Bij huisdieren zijn de symptomen kwijlen, braken, mondpijn en gebrek aan eetlust. Er is ook kans op langdurige nierschade.
Populariteit
91 van de mensen heeft deze plant al 6 van de mensen heeft deze plant aan hun verlanglijst toegevoegd
Ontdek meer planten met de onderstaande lijst
