betaFilbert Verzorging

Corylus maxima, de hazelaar, is een soort hazelaar in de berkenfamilie Betulaceae, inheems in Zuidoost-Europa en Zuidwest-Azië, van de Balkan tot Ordu in Turkije.

Het is een bladverliezende struik 6-10 m (20-33 voet), met stengels tot 20 cm (8 inch) dik. De bladeren zijn afgerond, 5-12 cm (2-4 3/4 inch) lang en 4-10 cm (1 1/2-4 inch) breed, met een grof dubbel getande rand. De bloemen zijn door de wind bestoven katjes die in de late winter worden geproduceerd; de mannelijke (pollen) katjes zijn lichtgeel, 5-10 cm (2-4 inch) lang, terwijl de vrouwelijke katjes helderrood zijn en slechts 1-3 mm (1 / 16-1 / 8 inch) lang. De vrucht is een noot geproduceerd in clusters van 1-5 samen; elke moer is 1,5-2,5 cm (1/2-1 inch) lang, volledig ingesloten in een 3-5 cm (1 1/4-2 inch) lang, buisvormig omhulsel (schil). De hazelaar is vergelijkbaar met de verwante gewone hazelaar, C. avellana, die verschilt doordat de noot vollediger wordt omsloten door het buisvormige omhulsel. Deze eigenschap wordt gedeeld door de snavelhazelaar C. cornuta van Noord-Amerika, en de Aziatische snavelhazelaar C. sieboldiana van Oost-Azië. De hazelnoot is eetbaar en lijkt erg op de hazelnoot (cobnut). Het belangrijkste gebruik in de Verenigde Staten is als grote vulstof (samen met pinda's als kleine vulstof) in de meeste containers met gemengde noten. Hazelnoten worden soms in boomgaarden gekweekt voor de noten, maar veel minder vaak dan de gewone hazelaar. De paarsbladige cultivar Corylus maxima 'Purpurea' is een populaire sierheester in tuinen. In Oregon wordt "hazelnoot" gebruikt voor commerciële hazelnoten in het algemeen . Het gebruik op deze manier is vervaagd, deels door de inspanningen van de hazelnoottelers in Oregon om hun product van een merk te voorzien om de wereldwijde markten beter aan te spreken en verwarring te voorkomen.