Pinus strobus, gewoonlijk de oostelijke witte den, noordelijke witte den, witte den, Weymouth-den (Britse) en zachte den genoemd, is een grote den die inheems is in het oosten van Noord-Amerika. Het komt voor van Newfoundland, Canada in het westen door het gebied van de Grote Meren tot het zuidoosten van Manitoba en Minnesota, Verenigde Staten, en in het zuiden langs de Appalachian Mountains en de bovenste Piemonte tot het noordelijkste Georgia en misschien zeer zelden in enkele van de hoger gelegen gebieden in het noordoosten van Alabama. Het wordt als zeldzaam beschouwd in Indiana.
De Native American Haudenosaunee noemde het de "Boom van de Vrede". Het staat bekend als de "Weymouth-den" in het Verenigd Koninkrijk, naar kapitein George Weymouth van de Britse Royal Navy, die zijn zaden in 1605 vanuit Maine naar Engeland bracht.
Zoals de meeste leden van de witte dennengroep, Pinus subgenus Strobus, zijn de bladeren ("naalden") naaldachtig, voorkomend in bundels (bundels) van 5, of zelden 3 of 4, met een bladverliezende schede. De bladeren zijn flexibel, blauwgroen, fijn getand en 5-13 cm (2-5 inch) lang. De fascicle-omhulsels blijven 18 maanden bestaan, d.w.z. van de lente van het ene seizoen tot de herfst van het volgende, wanneer ze abscis zijn.
De zaadkegels zijn slank, 8-16 cm (3 1⁄4-6 1/4 inch) lang (zelden langer dan dat) en 4-5 cm (1 1/2-2 inch) breed wanneer ze open zijn, en hebben schubben met een afgeronde top en licht gereflecteerde punt, vaak harsachtig. De zaden zijn 4-5 mm (5⁄32-3⁄16 inch) lang, met een slanke 15-20 mm (5⁄8-3⁄4 inch) vleugel, en worden verspreid door de wind. Kegelproductie piekt elke 3 tot 5 jaar.
De takken bevinden zich ongeveer elke 18 inch op de stam met 5-6 takken die verschijnen als spaken op een wagenwiel.
Oosterse witte den is zelfvruchtbaar, maar zaden die op deze manier worden geproduceerd, hebben de neiging om te resulteren in zwakke, onvolgroeide en misvormde zaailingen.
Volwassen bomen zijn vaak 200-250 jaar oud en sommige worden meer dan 400 jaar oud. Een boom die groeide in de buurt van Syracuse, New York, werd gedateerd op 458 jaar oud in de late jaren 1980 en bomen in Michigan en Wisconsin waren gedateerd op ongeveer 500 jaar oud.
