betaNeomarica Gracilis Verzorging

Opnieuw vermeerderen van Neomarica Gracilis. Hier in Adelaide, Zuid-Australië, (mediterraan klimaat) groeien planten goed en groeien ze in halfschaduw, omdat onze zomers erg heet kunnen zijn. We oogsten geen zaad, maar ontdekken dat na de bloei de stengels tot aan de grond hangen, en als ze worden bewaterd, zullen ze vanaf daar goed groeien. Nieuwe plant zal bloeien, zelfs als deze niet los staat van de moederplant. Planten zullen ook toenemen van wortelstokken. Wij zijn er dol op, maar je moet wel snel zijn om de bloemen niet te missen! Het is een genot om de tuin in te gaan en de bloemen te zien. De onderstam wordt op verschillende manieren beschreven als een langwerpige knol of een wortelstok. Planten variëren in hoogte van ongeveer 7 cm (2,8 inch) bij T. pusilla tot 1,6 m (5,2 ft) bij T. spathata subsp. sincorana. Lineaire tot lancetvormige bladeren groeien vanaf de basis van de plant. De meeste soorten hebben bloemen in een gele tint. De zes bloembladen zijn gerangschikt in twee series. De buitenste bloembladen (kelkblaadjes) zijn groter dan de binnenste (bloemblaadjes); beide kunnen aan de basis bruin-paarse markeringen hebben. De meeldraden hebben vrije filamenten (d.w.z. ze zijn niet samengesmolten of versmolten met de stijl). De stijl is verdeeld in drie takken, die elk meestal twee lobben hebben.

Uit de Iris-familie komt deze Neomarica met zwaardvormige bladeren en geurende bloemen. De delicate bloemen blijven maar een dag goed, maar de plant blijft gedurende lange tijd nieuwe bloemen vormen tijdens de late lentemaanden. Maakt ook een uitstekende kamerplant. Dit is geen water-iris, pas op dat u niet te veel water geeft. Neomarica gracilis is een soort wandelende Iris. Als de bloem eenmaal is uitgebloeid, ligt de stengel waarop hij is geboren op de grond en daaruit wordt een nieuwe plant gevormd. Om die reden zou het door je tuin lopen.