betaBittere Pecannoot Verzorging

Carya aquatica, de bittere pecannoot of waterhickory, is een grote boom die meer dan 30 meter hoog kan worden van de familie Juglandaceae of walnoten. In het Amerikaanse Zuiden is het een dominante plantensoort die wordt aangetroffen op kleiplaten en opstuwingsgebieden in de buurt van beken en rivieren. De soort reproduceert agressief zowel door zaad en spruiten van wortels en van stronken van omgehakte bomen. Water hickory is een belangrijk onderdeel van de moerasbossen die nu in het zuidoosten van de VS liggen, vanwege het selectieve kappen van meer wenselijke boomsoorten voor de houtindustrie. Het wordt als belangrijk beschouwd bij het zuiveren van drainagewater, omdat de planten de waterstroom tijdens overstromingen vertragen, waardoor sedimenten uit de waterkolom kunnen vallen. Deze boomsoort is tolerant ten opzichte van natte bodems, maar groeit het beste op goed doorlatende bodems in de buurt van rivieren en andere waterwegen.

Deze bladverliezende inheemse inwoner van Florida wordt gevonden in natte maar goed doorlatende bodems langs oevers en uiterwaarden in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Het varieert van de oostelijke Carolinas, van het zuiden tot het centrum van Florida en van het westen tot het oosten van Texas. Het groeit het beste in de volle zon of halfschaduw en kan een hoogte bereiken van 60 tot 70 voet. De veervormig samengestelde bladeren zijn afwisselend gerangschikt en kunnen tussen de 9 en 15 inch lang worden. Zeven tot 17 lansvormige blaadjes met fijn getande marges verschijnen op elk blad en variëren in lengte van 3 tot 10 inch. De bovenkant van het blaadje is donkergroen en glanzend, terwijl de onderkant bleker groen is met dunne beharing (of haren) langs de aderen. Water hickory schors is grijs of lichtbruin met smalle scheuren die aanleiding geven tot roodachtige schubben. Als de bast volwassen is, ziet hij er ruig uit met schilferige platen. Kleine groenachtige bloemen bloeien in het voorjaar. Mannelijke en vrouwelijke bloemen bloeien tussen april en mei aan dezelfde tak, waarbij mannelijke bloemen voorkomen in driestammige clusters die "katjes" worden genoemd, terwijl 2 tot 10 vrouwelijke bloemen op korte stelen verschijnen. De bittere noten of pecannoten zijn ingesloten in een donkerbruine, 1- tot 1 ½-inch lange, dunne schil, die langs vier gevleugelde naden splitst om de noot vrij te geven.