betaJapanse Kersenberk Verzorging

Betula grossa, algemeen bekend als Japanse kersenberk, is een berksoort die inheems is in Japan, waar hij van nature groeit in gemengde bossen op heuvel- en berghellingen in Honshu, Shikoku en Kyushu. Het werd in 1896 in het Westen geïntroduceerd, maar blijft zeldzaam in de teelt. Betula grossa is kegelvormig van opzet, maar het meest onderscheidende kenmerk is de kersachtige bast, met horizontale strepen van roodachtig grijs die met de jaren donkergrijs worden en exfoliëren in dunne papierachtige krullen. Het donkergroene blad wordt tot 10 cm lang en kleurt in de herfst goudgeel. De scheuten zijn aromatisch en dragen in het vroege voorjaar lange, geelbruine mannelijke katjes.

Een boom van 50 tot 70 ft hoog; jonge scheuten licht behaard en met enkele verspreide, witachtige lenticellen; knoppen ovaal, slank gepunt, bleek glanzend groen, niet stroperig. Bladeren ovaal-langwerpig, meestal hartvormig, vaak ongelijk aan de basis, slank gepunt, onregelmatig getand, de tanden fijn spits en vaak gebogen; 2 tot 4 inch lang, half zo breed; dof groen met afgeplatte, zijdeachtige haren over het hele bovenoppervlak, maar beperkt tot de aderen en de hoofdnerf eronder; het onderoppervlak is ook bezaaid met klieren; aderen in ongeveer twaalf paren; stengel 1⁄3 tot 1/2 inch lang, harig. Vruchtkatjes eivormig, 3/4 inch lang, 1/2 inch breed; schubben donzig, de middenkwab stomp en ongeveer twee keer zo lang als de zijkanten. Inheems in Japan; geïntroduceerd in Kew in 1896. Het werd lang gekweekt onder de naam B. ulmifolia, maar deze soort en B. grossa worden nu als één en dezelfde beschouwd. Behalve een zekere kans op verwondingen door late voorjaarsvorst, is hij blijkbaar winterhard en onderscheidt hij zich door zijn bladknoppen en hartvormige, veelgeribbelde bladeren. De bast en twijgen zijn aromatisch, zoals bij de verwante Amerikaanse soorten B. lenta en lutea. Een boom bij Kew, pl. 1936, meet 39 x 21⁄2 ft (1967). Er is een groep in Albury Park, Surrey, waarvan de grootste 45 × 31⁄4 ft is.