betaBrzoza Japońska Wiśnia Pielęgnacja

Betula grossa, powszechnie znana jako japońska brzoza wiśniowa, to gatunek brzozy pochodzącej z Japonii, gdzie rośnie naturalnie w mieszanych lasach na zboczach wzgórz i gór w Honsiu, Shikoku i Kyushu. Został sprowadzony na Zachód w 1896 roku, ale nadal rzadko występuje w uprawie. Betula grossa ma kształt stożka, ale najbardziej charakterystyczną cechą jest kora przypominająca wiśnię, z poziomymi pasami czerwonawo-szarymi, które z wiekiem stają się ciemnoszare, złuszczające się cienkimi, papierowymi lokami. Liście ciemnozielone do 10 cm długości, jesienią złocistożółte. Pędy są aromatyczne, wczesną wiosną niosą długie, żółtobrązowe, męskie bazi.

Drzewo o wysokości od 50 do 70 stóp; młode pędy lekko owłosione, z kilkoma rozproszonymi, białawymi przetchlinkami; pąki jajowate, smukłe, jasnozielone, nielepkie. Liście jajowate, podłużne, przeważnie sercowate, często nierówne u nasady, wysmukłe spiczaste, nieregularnie ząbkowane, zęby drobno spiczaste, często podkręcone; 2 do 4 cali długości, połowa szerokości; matowa zieleń ze spłaszczonymi, jedwabistymi włoskami na całej górnej powierzchni, ale ograniczonymi do żył i nerwu poniżej; dolna powierzchnia jest również usiana gruczołami; żyły w około dwunastu parach; łodyga o długości 1⁄3 do 1⁄2 cala, owłosiona. Owocujące bazki w kształcie jajka, długości 3/4 cala, szerokości 1/2 cala; Łuski puszyste, środkowy płat tępy i około dwa razy dłuższy niż boczne. Pochodzący z Japonii; wprowadzony do Kew w 1896 roku. Od dawna był uprawiany pod nazwą B. ulmifolia, ale ten gatunek i B. grossa są obecnie uważane za to samo. Z wyjątkiem pewnej podatności na zranienia przez późne wiosenne przymrozki, jest on najwyraźniej wytrzymały i wyróżnia się pąkami liściowymi oraz sercowatymi, licznymi żebrowanymi liśćmi. Kora i gałązki są aromatyczne, jak u pokrewnych gatunków amerykańskich B. lenta i lutea. Drzewo w Kew, pl. 1936, wymiary 39 x 21⁄2 stopy (1967). W Albury Park w Surrey znajduje się grupa, z której największa ma wymiary 45 × 31⁄4 stóp.