betaItaliaanse els Verzorging

t is een middelgrote boom die groeit tot 25 m (80 voet) lang [8] (uitzonderlijk tot 28 m of 90 voet), met een stam tot 70-100 cm (30-40 inch) in diameter. De bladeren zijn bladverliezend maar met een zeer lang bladseizoen, van april tot december op het noordelijk halfrond; ze zijn afwisselend, hartvormig (hartvormig), rijk glanzend groen, 5-12 cm (2-4 3/4 inch) lang, met een fijn getande rand. De slanke cilindrische mannelijke katjes zijn hangend, roodachtig en tot 10 cm (4 inch) lang; [8] bestuiving vindt plaats in het vroege voorjaar, voordat de bladeren tevoorschijn komen. De vrouwelijke katjes zijn eivormig, rijpen in de herfst 2-3 cm lang en 1,5-2 cm breed, donkergroen tot bruin, hard, houtachtig en lijkt oppervlakkig op sommige coniferenkegels. De kleine gevleugelde zaden verspreiden zich in de winter en laten de oude houtachtige, zwartachtige 'kegels' tot een jaar later aan de boom achter.

De bladeren van Alnus cordata zijn hartvormig (hartvormig) en mooi glanzend groen. Hoewel het bladverliezend is, heeft het een lang bladseizoen en houdt het later vast aan zijn gebladerte dan veel andere bomen. In stedelijke gebieden waar de licht- en warmteniveaus hoger zijn, wordt dit seizoen nog verder verlengd. talian Els is bestand tegen vervuiling, droge bodems en slechte terreinomstandigheden, waardoor het een nuttige boom is voor het modelleren van een breed scala aan terreinen. Het kan worden gezien geplant in arme gronden, verdichte gebieden en bodems met een hoge pH-waarde. Door zijn weerstand tegen wind is het een ideale plant voor scherm- en windschermen en kan ook in kustgebieden worden aangeplant. Net als andere Alnus-soorten heeft Alnus cordata het vermogen om stikstof uit de lucht te binden. Vroeg in het voorjaar, voordat de bladeren verschijnen, begint het bestuivingsproces wanneer zowel mannelijke als vrouwelijke katjes op de plant worden geproduceerd. De mannelijke katjes zijn hangend en kunnen tot 10 cm lang worden, geeloranje van kleur. De vrouwelijke katjes zijn veel kleiner en gedrongen. Wanneer ze worden bestoven, ontwikkelen ze zich tot kleine donkere houtachtige kegels die de kleine gevleugelde zaden verspreiden zodra ze in de herfst zijn gerijpt. De kegels blijven het grootste deel van de winter aan de bomen en zijn ook groter dan alle andere elzensoorten.