betaKauri Verzorging

De soort vormt zijn eigen bostype - Kauri-bos - dat wordt gekenmerkt door dichte luifels van kauri. Gemeenschappelijke metgezellen in de noordelijke helft van zijn verspreidingsgebied kunnen taraire (Beilschmiedia tarairi), noordelijke rata (Metrosideros robusta), rimu (Dacrydium cupressinum), towai (Weinmannia silvicola) en makamaka (Ackama rosifolia) zijn. Historisch gezien lijkt het kauri-bos het best te zijn ontwikkeld op rivierterrassen, kustvlakten en de over het algemeen vlakke vloedbasalt van het Tangihua-complex, die de dominante geologie van Waipoua, Omahuta, Puketi en Trounson vormen. Sommige mensen geloven dat de heuvel- en bergketen-voorvallen, waar de meeste stands nu te zien zijn, relict-opstanden zijn die niet echt de voorkeur hebben van de soort, maar slechts voorbeelden zijn van waar het kan groeien, en natuurlijk locaties waar het gewoonlijk werd achtergelaten omdat log extractie was minder haalbaar.

Stevige, eenhuizige bosboom 30-60 m hoog, met stam 3-4(-7) m diam. Trunk meestal verstoken van takken voor het grootste deel van zijn hoogte. Bomen in het ricker-ontwikkelingsstadium hebben een zuilvormige groeivorm met een stam die nauwelijks vertakt is. Naarmate de boom rijper wordt, worden de basale takken geleidelijk afgetakt, waardoor er uiteindelijk een kale stam overblijft die typisch is voor volwassen exemplaren. Schors blauwgrijs, vallend in grote dikke vlokken met geschulpte randen, onderzijden van afgedankte bast en vers ontblote onderschors roestbruin. Bladeren (naalden) wisselen elkaar af tot onderliggend, zittend, dik en leerachtig; juveniele bladeren 50-100 mm x 5-12 mm, lancetvormig, rozegroen, vaak zwartgevlekt (dit veroorzaakt een voor kauri specifieke schimmel); volwassen bladeren 20-35 mm, langwerpig, top stomp. Mannelijke kegels 20-50 mm lang, stevig, cilindrisch, vrouwelijke kegels bolvormig 50-75 mm diam., kegelschubben (carpidia) bladverliezend, eerst breed maar daarna geleidelijk smaller naar de basis, met één zaadknop per schub. Zaden eivormig, samengedrukt, marges gevleugeld. Strikt beschouwd als bedreigd, maar sommige kauri-stands op privéland blijven kwetsbaar voor illegale houtkap, terwijl bomen nog steeds periodiek worden verwijderd (hoewel alleen met toestemming of met goedkeuring) voor culturele doeleinden, zoals voor het maken van waka (kano's) of andere Maori-gebouwen en constructies. Sommige kleine populaties in het zuiden zijn nogal kwetsbaar voor het doorbladeren van geiten die regenererende zaailingen en jonge boompjes vernietigt.

Meer recentelijk heeft kauri-sterfte (ook bekend als Phytophthora-taxon Agathis of PTA) de dood van kauri-bomen veroorzaakt en is het een serieus probleem geworden (zie de informatie en links hieronder en zie afbeeldingen hierboven van laesies en dunner worden veroorzaakt door de ziekte).