betaFraser Fir Verzorging

Distributielanden: VS (North Carolina, Tennessee, Virginia). Groeit op de hoogste hellingen en toppen van de Appalachen, tussen 1200 m en 2038 m boven zeeniveau, groeit meestal het beste op de noordelijke hellingen. Bodems zijn meestal podzolic en matig zuur. Het klimaat is vochtig, met koele zomers en koude winters met zware sneeuwval, de jaarlijkse regenval varieert van 850 mm tot 2000 mm. De populatie groeit verspreid, soms in pure populaties op de hoogste punten, maar vaker in een mengsel met Picea rubens en Betula papyrifera boven 1500 m. De grootste vernietiger is tegenwoordig het insect Adelges piceae, dat in 1957 op deze spar werd ontdekt. Deze buitenaardse plaag verspreidde zich snel naar alle subpopulaties en veroorzaakte massale uitsterving. Miljoenen bomen zijn sinds de jaren tachtig gestorven en slechts één significante populatie (Mount Rogers, Virginia) blijft vrijwel onveranderd.

Boom tot 25 m hoog en 75 cm in diameter op borsthoogte, met een open, symmetrische, piramidale tot spitsvormige kroon. De bast is grijs, dun, glad, later grijs. De takken wijken haaks af van de stam. De knoppen zijn kaal, lichtbruin, kegelvormig, klein, harsachtig, de top is scherp. Bladeren 1,2–2,5 cm × 1,5–2 mm, flexibel; de doorsnede is vlak; het bovenoppervlak is donker glanzend groen, soms iets blauwachtig, de top van licht getand tot afgerond. Pollenkegels bij bestuiving rood-geel of geel-groen. Zaadkegels zijn cilindrisch, 3,5-6 x 2,5-4 cm groot, donkerpaars voor het rijpen met valse geelachtig groene schutbladen, na het rijpen van donkerbruin naar zwart. Zaden 4-5 × 2-3 mm groot, lichaam bruin; vleugels van dezelfde lengte, paars. Het hout is lichtbruin met wit spinthout. 2n = 24De rest van de sparrenpopulatie heeft een zeer beperkte commerciële waarde, zoals hout. Deze soort wordt gebruikt voor kerstbomen. Het heeft een natuurlijke "kerst"-vorm en behoudt zijn geurige, donkergroene bladeren goed binnen. Het wordt ook veel gebruikt als sierboom voor tuinen