betaCommon Pepperweed Verzorging

Lepidium densiflorum is een eenjarig/tweejaarlijks groeiend tot 0,5 m (1ft 8in). Hij staat in bloei van mei tot juli. De soort is hermafrodiet (heeft zowel mannelijke als vrouwelijke organen). Geschikt voor: lichte (zandige), middelzware (leemachtige) en zware (klei)gronden. Geschikte pH: zure, neutrale en basische (alkalische) bodems. Het kan groeien in halfschaduw (licht bos) of geen schaduw. Het geeft de voorkeur aan droge of vochtige grond. Een geïntroduceerde plant uit Zuidoost-Europa en Azië, is invasief in het westen van de Verenigde Staten. Het kan zich vestigen in een breed scala van omgevingen en is een veelvoorkomend probleem in uiterwaarden, irrigatiestructuren, weiden, wetlands, oevergebieden, bermen en woongebieden. Recente onderzoeken identificeren overblijvend peperwier als een onkruidprobleem in bijna heel Californië

Bladeren - rauw of gekookt. Een warme tuinkerssmaak, ze worden gebruikt in het voorjaar en de vroege zomer, het jonge blad is het lekkerst[9]. Onrijpe zaaddozen - een hete scherpe smaak, ze worden gebruikt als smaakstof. Zaad - gebruikt als mosterdachtige smaakstof. De scherpte van mosterd ontwikkelt zich wanneer koud water wordt toegevoegd aan het vermalen zaad - een enzym (myrosine) werkt op een glycoside (sinigrin) om een ​​zwavelverbinding te produceren. De reactie duurt 10 - 15 minuten. Mengen met heet water of azijn, of het toevoegen van zout, remt het enzym en produceert een licht prikkelende maar bittere mosterd. De bladeren zijn gekauwd bij de behandeling van hoofdpijn. Een infusie van de plant is gebruikt bij de behandeling van nierproblemen. Het is ook gebruikt als voedingshulpmiddel voor iemand die probeert af te vallen. Meerjarig peperkruid is een lid van de mosterdfamilie, Brassicaceae. Stengels variëren van 2 voet tot meer dan 4 voet lang. Volwassen planten hebben talrijke rechtopstaande, halfhoutachtige stengels die afkomstig zijn van grote, onderling verbonden wortels. Wortels zijn lang, minimaal vertakt en vergroot aan het grondoppervlak en vormen een halfhoutachtige kroon. Het blad is glad en groen tot grijsgroen van kleur. Rozetbladeren zijn eivormig tot langwerpig met gladde tot licht getande randen op lange stelen. Rozetbladeren zijn ongeveer 4 tot 11 inch lang en 1 tot 3 inch breed. Stambladeren hechten direct aan de basis van de plant, hebben de vorm van een lans met gladde tot getande randen en worden kleiner naar de bovenkant van de stengel toe. Kleine, witte bloemen vormen dichte trossen in pluimen aan het uiteinde van elke stengel. Meerjarige peperkruid wordt vaak verward met grijze tuinkers (Cardaria draba), ook wel whitetop genoemd. In tegenstelling tot het grotere overblijvende peperkruid, zijn grijze tuinkersstelen echter minder dan 3 ft lang en hebben ze bladeren die de stengel omsluiten en een duidelijke stengel missen.

Deze plant is nuttig.

Hoe zich te ontdoen van: Zaailingen zijn gemakkelijk onder controle te krijgen door met de hand te trekken of door grondbewerking, maar deze technieken hebben geen invloed op gevestigde planten omdat de scheuten snel uit de enorme wortelreserves groeien. Wortelsegmenten zo klein als 1 inch kunnen nieuwe scheuten produceren. Meerjarig peperkruid wordt minder aangetast door tarping en solarisatie dan eenjarige soorten vanwege de grote meerjarige wortelstructuur. Onderzoek met tarping is inconsistent. De beste controle met dekzeil werd verkregen met behulp van dik, zwart plastic dat gedurende twee groeiseizoenen over het besmette gebied was bevestigd. Het maaien en bewerken van het terrein vóór het afdekken kan de controle verbeteren in vergelijking met alleen maaien en afdekken. Het is belangrijk om het plastic zeildoek aan alle kanten van het besmette gebied ten minste 10 voet uit te breiden, omdat kruipende wortels zich zijdelings tot 10 voet kunnen verspreiden. Tentsolarisatie kan worden gebruikt om zaden en wortels te doden na handmatig trekken als verwijdering van getrokken planten niet mogelijk is.