betasosna cukrowa Pielęgnacja

Pinus lambertiana (powszechnie znana jako sosna cukrowa lub sosna cukrowa) jest najwyższą i najbardziej masywną sosną i ma najdłuższe szyszki spośród wszystkich drzew iglastych. Nazwę gatunkową lambertiana nadał brytyjski botanik David Douglas, który nazwał drzewo na cześć angielskiego botanika Aylmera Bourke Lamberta. Pochodzi z przybrzeżnych i śródlądowych obszarów górskich wzdłuż wybrzeży Pacyfiku w Ameryce Północnej, tak daleko na północ, jak Oregon i tak daleko na południe, jak Baja California w Meksyku.

Sosna cukrowa jest najwyższym i największym gatunkiem Pinus, powszechnie rosnącym do 40-60 metrów (130-195 stóp) wysokości, wyjątkowo 82 m (269 stóp) wysokości, o średnicy pnia 1,5-2,5 m (4 stopy 11 cali) -8 stóp 2 cale), wyjątkowo 3,5 m (11 stóp 6 cali). Najwyższy odnotowany okaz ma 83,45 m (273 ft 9 cali) wysokości, znajduje się w Parku Narodowym Yosemite i został odkryty w 2015 roku.

Drugim najwyższym odnotowanym osobnikiem był „Yosemite Giant”, wysoki na 82,05 m (269 stóp 2 cale) okaz w Parku Narodowym Yosemite, który zmarł w wyniku ataku kornika w 2007 roku. Najwyższe znane żywe okazy rosną dziś w południowym Oregonie i Yosemite Park Narodowy: jeden w Umpqua National Forest ma 77,7 m (254 stopy 11 cali) wysokości, a drugi w Siskiyou National Forest ma 77,2 m (253 stopy 3 cale) wysokości. Park Narodowy Yosemite ma również trzecią najwyższą, mierzoną do 80,5 m (264 ft 1 in) wysokości od czerwca 2013 r.; Ogień Obręczy dotknął ten okaz, ale przetrwał.

Sosna cukrowa występuje w górach Oregonu i Kalifornii w zachodnich Stanach Zjednoczonych oraz Baja California w północno-zachodnim Meksyku; szczególnie Cascade Range, Sierra Nevada, Coast Ranges i Sierra San Pedro Martir.