betaSlash Pine Pielęgnacja

Pinus elliottii, powszechnie znana jako sosna slash, to drzewo iglaste w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Slash sosna wzięła swoją nazwę od „slashy” – bagnistego gruntu porośniętego drzewami i krzewami – które stanowią jego siedlisko. Inne popularne nazwy to sosna bagienna, sosna żółta i sosna z południowej Florydy. Historycznie sosna była ważnym surowcem gospodarczym dla sklepów marynarki wojennej, terpentyny i żywicy. Sosna slash występuje w dwóch różnych odmianach: P. e. zm. elliottii i P. e. zm. densa. Sosna slash znana jest z niezwykle wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza jak na sosnę. Przewyższa wiele gatunków drewna twardego, a nawet jest porównywalna z bardzo gęstym drewnem, takim jak drewno żelazne.

To drzewo jest szybko rosnące, ale nie bardzo długowieczne jak na standardy sosny (do 200 lat). Osiąga wysokość 18–30 m (59–98 stóp) przy średnicy pnia 0,6–0,8 m (2,0–2,6 stóp). Liście są iglaste, bardzo smukłe, w gronach po dwa lub trzy i długości 18-24 cm (7,1-9,4 cala). Szyszki są błyszczące czerwono-brązowe, 5-15 cm (2,0-5,9 cala) długości, z krótkim (2-3 mm lub 0,079-0,118 cala), grubym kolcem na każdej skali. Znany jest ze stożkowego kształtu i niezwykle dużej wytrzymałości, zwłaszcza jak na sosnę. Jego drewno ma średnią wytrzymałość na zgniatanie wynoszącą 8140 funtów/cal2 (56,1 MPa), co przewyższa wiele gatunków drewna twardego, takich jak biały jesion (7410 funtów/cal2) i czarny klon (6680 funtów/cal2). Nie jest tak mocna jak czarne drewno żelazne (9,940 funtów/cal2), ale ponieważ jego średnia gęstość jest o połowę mniejsza niż w przypadku drewna żelaznego, sosna ma znacznie większy stosunek wytrzymałości do masy.

Można ją odróżnić od pokrewnej sosny loblolly (P. taeda) nieco dłuższymi, bardziej błyszczącymi igłami i większymi czerwonobrązowymi szyszkami, a od sosny długolistnej (P. palustris) krótszymi, smuklejszymi igłami i mniejszymi szyszkami o mniej szerokich waga.

Opisano dwie odmiany P. elliotii, ale ostatnie badania genetyczne wykazały, że odmiany nie mogą być bliżej spokrewnione ze sobą niż z innymi sosnami na południowym wschodzie. W takim przypadku uzasadnione byłoby przeklasyfikowanie tych odmian jako oddzielnych gatunków. P. elliottii może hybrydyzować z P. taeda, sosną piaskową (Pinus clausa) i P. palustris.