betaCzarny popiół Pielęgnacja

Fraxinus nigra, jesion czarny, jest gatunkiem jesionu pochodzącym z dużej części wschodniej Kanady i północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych, od zachodniej Nowej Fundlandii na zachód do południowo-wschodniej Manitoby i na południe do Illinois i północnej Wirginii. Dawniej liczny, od 2014 r. gatunek jest zagrożony niemal całkowitym wyginięciem w całym swoim zasięgu, w wyniku inwazji pasożytniczego owada znanego jako świnka szmaragdowa.

Jesion czarny to średniej wielkości drzewo liściaste osiągające 15–20 m (wyjątkowo 26 m) wysokości z pniem o średnicy do 60 cm (24 cale) lub wyjątkowo do 160 cm (63 cale). Kora jest szara, gęsta i korkowata nawet na młodych drzewach, z wiekiem staje się łuszcząca i spękana. Pąki zimowe są ciemnobrązowe do czarniawych, o aksamitnej teksturze. Liście są przeciwległe, pierzastozłożone, z 7-13 (najczęściej 9) listkami; każdy liść ma 20-45 cm (8-18 cali) długości, listki 7-16 cm (2 3/4-6 1/4 cala) długości i 2,5-5 cm (1-2 cala) szerokości, z drobno ząbkowany brzeg. Ulotki są bezszypułkowe, bezpośrednio przytwierdzone do osadek bez ogonków. Kwiaty powstają wiosną na krótko przed nowymi liśćmi, w luźnych wiechach; są niepozorne, pozbawione płatków i zapylane przez wiatr. Owocem jest samara o długości 2,5–4,5 cm (1–1 3⁄4 cala), składający się z pojedynczego nasiona o długości 2 cm (3⁄4 cala) z wydłużonym skrzydełkiem wierzchołkowym 1,5–2 cm (5⁄8–3⁄4 cala). ) długi i 6-8 mm (1⁄4-5⁄16 cali) szeroki.