betaErodium Foetidum Pielęgnacja

Większość wieloletnich gatunków Erodium ma średni do wysokiego stosunek pyłku do zalążka (P/O) i jest dychogamicznym gatunkami mieszanymi, występującymi endemicznie w pasmach górskich Morza Śródziemnego. W przeciwieństwie do tego, gatunki jednoroczne z tego rodzaju, które często są przystosowane do zaburzonych miejsc, są samownikami adichogamicznymi o niskim współczynniku P/O i szerokim rozmieszczeniu. Zgodnie z obecną rekonstrukcją ewolucji Erodium, powtarzające się odwieczne do rocznego przesunięcia miały miejsce z czasów wcześniejszych niż ustanowienie klimatu śródziemnomorskiego podczas plejstocenu. Zróżnicowanie kladów końcowych zawierających jednoroczne i byliny datuje się na 6,4–2 mln lat, między początkiem mesyjskiego (miocenu) a końcem pliocenu. Przystosowując się do kilku rodzajów systemów hodowlanych (mieszane gody i samozapylenia), wiele gatunków Erodium było w stanie sprostać wyzwaniom pogorszenia klimatu i zmianom zapylaczy, które miały miejsce pod koniec trzeciorzędu. Wydaje się, że wysokie samozapylenie i roczna długość życia ewoluowały razem wielokrotnie, ale mogły również wystąpić rewersje. Wewnątrzroślinna zmienność herkogamii i dychogamii może odzwierciedlać przystosowanie do zmienności zbiorowiska zapylaczy w okresach suchych lub zimnych.