betaMały Hermann Ivy Pielęgnacja

Hedera helix to wiecznie zielona roślina pnąca, dorastająca do 20–30 m wysokości, gdzie dostępne są odpowiednie powierzchnie (drzewa, klify, ściany), a także rosnąca jako roślina okrywowa tam, gdzie nie występują pionowe powierzchnie. Wspina się za pomocą korzeni powietrznych o zmatowionych łapach, które mocno przylegają do podłoża. Zdolność do wspinania się po powierzchniach różni się w zależności od odmiany rośliny i innych czynników: Hedera helix preferuje nieodblaskowe, ciemniejsze i szorstkie powierzchnie o prawie neutralnym pH. Zwykle rozwija się w szerokim zakresie pH gleby, gdzie 6,5 jest idealne, preferuje wilgotne, zacienione miejsca i unika ekspozycji na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, które sprzyja wysychaniu zimą. Liście są naprzemienne, o długości 50–100 mm, z ogonkiem 15–20 mm; są one dwojakiego rodzaju, z pięcioklapowymi, młodocianymi liśćmi na pełzających i pnących pędach oraz bezlistnymi, sercowatymi dorosłymi liśćmi na żyznych pędach kwiatowych wystawionych na działanie pełnego słońca, zwykle wysoko w koronach drzew lub na szczytach ścian skalnych. Kwiaty są produkowane od późnego lata do późnej jesieni, pojedynczo małe, w baldachach o średnicy od 3 do 5 cm, zielonkawo-żółte i bardzo bogate w nektar, będące ważnym późnojesiennym źródłem pożywienia dla pszczół i innych owadów. Owoce są fioletowo-czarne do pomarańczowo-żółtych jagód o średnicy 6-8 mm (0,2-0,3 cala), dojrzewające późną zimą i są ważnym źródłem pożywienia dla wielu ptaków. W każdej jagodzie znajduje się od jednego do pięciu nasion, które są rozpraszane po zjedzeniu przez ptaki