betaWiąz teksański cedrowy Pielęgnacja

Ulmus crassifolia Nutt., wiąz cedrowy Teksas lub po prostu wiąz cedrowy, to drzewo liściaste pochodzące z południowo-środkowej Ameryki Północnej, głównie w południowym i wschodnim Teksasie, południowej Oklahomie, Arkansas i Luizjanie, z małymi populacjami w zachodniej Missisipi, południowo-zachodnim Tennessee i na północy centralna Floryda; występuje również w północno-wschodnim Meksyku. Jest to najczęściej spotykany wiąz w Teksasie. Drzewo zazwyczaj dobrze rośnie w płaskich obszarach dna dolin, zwanych „Cedar Elm Flats”. Nazwa zwyczajowa „wiąz cedrowy” wywodzi się od połączenia drzew z jałowcami, lokalnie zwanych cedrami.

Wiąz cedrowy (Ulmus crassifolia) rośnie szybko do średnich lub dużych rozmiarów w południowych Stanach Zjednoczonych i północno-wschodnim Meksyku, gdzie czasami może być nazywany wiązem koszykowym, czerwonym wiązem, południowym wiązem skalnym lub olmo (hiszpański). Zwykle występuje na wilgotnych, wapiennych glebach wzdłuż cieków wodnych wraz z innymi drzewami dennymi, ale rośnie również na suchych wzgórzach wapiennych. Drewno jest bardzo mocne; tarcica jest mieszana z innymi gatunkami wiązów południowych i sprzedawana jako wiąz skalny. Jej nasiona zjada kilka gatunków ptaków. Wiąz cedrowy w jego zasięgu jest często sadzony jako ozdobne drzewo cieniujące. Ma najmniejsze liście ze wszystkich rodzimych wiązów i jest jednym z dwóch, które kwitną jesienią. Wiąz cedrowy to średnie i duże drzewo liściaste dorastające do 24–27 m wysokości z zaokrągloną koroną. Liście są małe, 2,5–5 cm długości i 1,3–2 cm szerokości, ze skośną podstawą i odróżniają je od Ulmus serotina, z którymi łatwo hybrydyzuje na wolności. Opadanie liści następuje późno, często wczesną zimą. Perfekcyjne kwiaty zapylane przez wiatr i płatki powstają późnym latem lub wczesną jesienią; są małe i niepozorne, o czerwonawo-fioletowym kolorze. Owocem jest mała uskrzydlona samara o długości 8–10 mm, dojrzewająca szybko po kwitnieniu późną jesienią.