betaDąb Chinquapin Pielęgnacja

Quercus muehlenbergii, dąb chinkapinowy lub chinquapinowy, to drzewo liściaste z grupy dębów białych (Quercus sekt. Quercus). Gatunek był często nazywany Quercus acuminata w starszej literaturze. Quercus muehlenbergii (często błędnie napisany jako muhlenbergii) pochodzi ze wschodniej i środkowej Ameryki Północnej. Waha się od Vermont do Minnesoty, na południe do Florydy i na zachód do Nowego Meksyku w Stanach Zjednoczonych. W Kanadzie występuje tylko w południowym Ontario, a w Meksyku rozciąga się od Coahuila na południe do Hidalgo

Quercus muehlenbergii, powszechnie nazywany dębem Chinkapin (lub Chinquapin), to średniej wielkości dąb liściasty z grupy dębów białych, który zwykle rośnie na 40-60 stóp (rzadziej do 80 stóp) z otwartą kulistą koroną. Pochodzi z centralnej i wschodniej Ameryki Północnej, gdzie zazwyczaj występuje na suchych terenach wyżynnych, często w skalistych, alkalicznych glebach. Nieznaczne, jednopienne, żółto-zielone kwiaty w oddzielnych kwiatach męskich i żeńskich pojawiają się wiosną wraz z pojawieniem się liści. Owoce to małe owalne żołędzie (do 3/4 cala długości), z łuskowatymi miseczkami, które sięgają około 1/2 długości żołędzi. Żołędzie są cenionym pokarmem dla różnych dzikich zwierząt. Liście wąskie, podłużnie lancetowate, błyszczące, zielone (4-7” długości) mają grube zęby brzeżne. Liście przypominają nieco liście kasztanowca (Castanea), którego orzech jest czasem nazywany chinquapin, stąd potoczna nazwa tego dębu, którego żołądź jest słodki i jadalny. Czasami nazywany też potocznie żółtym dębem kasztanowym. Kolor jesieni jest zmienny, ale zwykle nierozróżnialne odcienie żółci i brązu.