betaChinquapin Eik Verzorging

Quercus muehlenbergii, de chinkapin of chinquapin eik, is een bladverliezende boomsoort in de witte eikengroep (Quercus sect. Quercus). De soort werd in oudere literatuur vaak Quercus acuminata genoemd. Quercus muehlenbergii (vaak verkeerd gespeld als muhlenbergii) is inheems in Oost- en Midden-Noord-Amerika. Het varieert van Vermont tot Minnesota, in het zuiden tot de panhandle in Florida en in het westen tot New Mexico in de Verenigde Staten. In Canada wordt het alleen gevonden in het zuiden van Ontario, en in Mexico varieert het van Coahuila in het zuiden tot Hidalgo

Quercus muehlenbergii, gewoonlijk Chinkapin (of Chinquapin) eik genoemd, is een middelgrote bladverliezende eik van de witte eikengroep die typisch 40-60 '(minder vaak tot 80') hoog wordt met een open bolvormige kroon. Het is inheems in Midden- en Oost-Noord-Amerika, waar het meestal wordt aangetroffen op droge hooggelegen locaties, vaak in rotsachtige, alkalische bodems. Onbeduidende eenhuizige geelgroene bloemen in aparte mannelijke en vrouwelijke katjes verschijnen in het voorjaar als de bladeren tevoorschijn komen. Vruchten zijn kleine ovale eikels (tot 3/4 "lang), met geschubde kopjes die zich uitstrekken tot ongeveer de helft van de eikellengte. Eikels zijn gewaardeerd voedsel voor een verscheidenheid aan dieren in het wild. Smalle, langwerpige, lancetvormige, glanzende groene bladeren (4-7 "lang) hebben grove randtanden. Bladeren lijken enigszins op de bladeren van kastanje (Castanea) waarvan de noot soms een chinquapin wordt genoemd, vandaar de algemene naam van deze eik waarvan de eikel zoet en eetbaar is. Soms ook wel gele kastanje eik genoemd. De herfstkleur is variabel, maar meestal niet te onderscheiden tinten geel en bruin.