Quercus laurifolia (dąb wawrzynowy, dąb rombowy, dąb wodny, dąb obtusa, dąb wawrzynowy) to średniej wielkości dąb półzimozielony z sekcji dębu czerwonego Quercus sect. Lobaty. Pochodzi z południowo-wschodnich i południowo-środkowych Stanów Zjednoczonych, od przybrzeżnej Wirginii po środkową Florydę i od zachodu po południowo-wschodni Teksas.
Istnieją doniesienia o gatunku rosnącym w Pensylwanii i New Jersey, ale prawdopodobnie są to wprowadzenia.
Quercus laurifolia to drzewo dorastające do 20–24 metrów (rzadko do 40 metrów) wysokości i dużej, okrągłej korony. Liście są szerokie, lancetowate, o długości 1–5 cali (2,5–12,7 cm) i szerokości 0,5–1,75 cala (1,3–4,4 cm), nieklapowane (bardzo rzadko trójklapowe) z całym marginesem i końcówką włosia; zazwyczaj opadają w momencie, gdy wiosną zaczynają pojawiać się nowe liście.
Żołędzie, osadzone w płytkiej misce, są półkuliste, o długości 0,35–0,5 cala (8,9–12,7 milimetra), zielone, dojrzewające czarnobrązowe około 18 miesięcy po zapyleniu. Pomimo gorzkiego jądra są zjadane przez jelenie, wiewiórki i ptaki. Produkcja żołędzi jest często duża, co zwiększa wartość gatunku dla dzikiej przyrody.
Siewki wykazują stan spoczynku zarodków i kiełkują następnej wiosny po dojrzewaniu jesiennym; kiełkowanie jest hipogealne.
Dąb wawrzynowy rośnie szybko i zwykle dojrzewa w ciągu około 50 lat, co doprowadziło do jego szerokiego zastosowania jako rośliny ozdobnej. Jest żywicielem większości owadów żerujących na dębach, ale nie ma poważnych problemów z owadami. Żołędzie atakuje kilka gatunków ryjkowców Curculio.