Picea glauca, świerk biały, to gatunek świerka, który występuje w północnych lasach strefy umiarkowanej i borealnej w Ameryce Północnej. Picea glauca pochodziła pierwotnie ze środkowej Alaski przez cały wschód, przez południową/centralną Kanadę po Półwysep Avalon w Nowej Fundlandii.
Obecnie został znaturalizowany w kierunku południowym do daleko północnych stanów granicznych Stanów Zjednoczonych, takich jak Montana, Minnesota, Wisconsin, Michigan, Vermont, New Hampshire i Maine; istnieje również izolowana populacja w Black Hills w Południowej Dakocie i Wyoming.
Jest również znany jako świerk kanadyjski, świerk skunk, świerk kota, świerk Black Hills, świerk zachodni, biały świerk Alberta i świerk Porsild.
Biały świerk jest dużym iglastym, wiecznie zielonym drzewem, które normalnie rośnie do 15 do 30 m (50 do 100 stóp) wysokości, ale może dorastać do 40 m (130 stóp) wysokości i średnicy pnia do 1 m (3,3 stopy). . Kora jest cienka i łuszcząca się, łuszcząca się w małych okrągłych płytkach o średnicy od 5 do 10 cm (2 do 4 cali).
Korona jest wąska – stożkowa u młodych drzew, u starszych staje się cylindryczna. Pędy są bladobrązowe, nagie (bezwłose) na wschodzie zasięgu, ale często owłosione na zachodzie i z wydatnymi pulvini. Liście są igiełkowate, o długości od 12 do 20 mm (1⁄2 do 13⁄16 cali), rombowe (w kształcie rombu) w przekroju, sino-niebiesko-zielone powyżej (stąd glauca) z kilkoma cienkimi liniami aparatów szparkowych, i niebiesko-biały poniżej z dwoma szerokimi pasami aparatów szparkowych.
Stożki są zwisające, smukłe, cylindryczne, o długości od 3 do 7 cm (1,1 do 2,3⁄4 cala) i szerokości 1,5 cm (5⁄8 cala), gdy są zamknięte, otwierając się do 2,5 cm (1 cal) szerokości. Mają cienkie, elastyczne łuski o długości 15 mm (0,59 cala), z gładko zaokrąglonym marginesem. Są zielone lub czerwonawe, dojrzewają do jasnobrązowego 4 do 8 miesięcy po zapyleniu. Nasiona są czarne, od 2 do 3 mm (3⁄32 do 1⁄8 cala) długości, ze smukłym, 5 do 8 mm (3⁄16 do 5⁄16 cala) długości bladobrązowego skrzydła.
