betaShellbark Hickory Verzorging

Carya laciniosa, de shellbark hickory, in de Juglandaceae of walnootfamilie wordt ook shagbark hickory, bigleaf shagbark hickory, kingnut, big, bottom, thick of western shellbark genoemd, wat getuigt van enkele van zijn kenmerken. Het is een langzaam groeiende boom met een lange levensduur, moeilijk te verplanten vanwege zijn lange penwortel en onderhevig aan insectenschade. De noten, de grootste van alle hickorynoten, zijn zoet en eetbaar. Dieren in het wild en mensen oogsten de meeste van hen; die overblijven produceren gemakkelijk zaailingen. Het hout is hard, zwaar, sterk en zeer flexibel, waardoor het een favoriete houtsoort is voor gereedschapshandvatten. Een specimenboom is gemeld in Missouri met een diameter van 117 cm (46 inch) op borsthoogte, 36,9 m (121 ft 1 in) lang en een spreiding van 22,6 m (74 ft 2 in).

Carya laciniosa, gewoonlijk shellbark hickory genoemd, is een grote bladverliezende laaglandboom die inheems is van New York tot Iowa in het zuiden tot Tennessee en Oklahoma. Het komt voornamelijk voor in de valleien van de Ohio en de bovenste Mississippi-rivier. In Missouri wordt het het vaakst aangetroffen in lage bossen, bodems, uiterwaarden van rivieren en oevers langs de grote beken en rivieren in de staat (Steyermark). Het wordt meestal 60-80 '(af en toe tot 120') lang met een smalle ronde kroon. Stammen rijpen tot 3-4 'in diameter. Deze boom heeft oneven geveerde samengestelde bladeren, elk blad heeft 7 (minder vaak 5 of 9) donkergroene, fijn getande, breed lancetvormige, puntige blaadjes. Folders variëren van 4-8 "lang. De bladeren worden in de herfst geel tot goudbruin. Niet-opvallende, eenhuizige groengele bloemen verschijnen in april-mei, de mannelijke bloemen in hangende katjes (tot 4-8 "lang) en de vrouwelijke bloemen in korte aren. Vrouwelijke bloemen maken plaats voor eetbare eivormige noten. Elke noot is ingepakt in een zeer dikke schil die in de herfst in vier delen openbarst. Noten zijn aantrekkelijk voor een verscheidenheid aan dieren in het wild. Schors van jonge bomen is grijs en glad, maar exfolieert in lange stroken met de leeftijd. Deze boom lijkt qua uiterlijk sterk op shagbark hickory (zie C. ovata), behalve dat schelpschors o.a. (1) bladeren heeft met 7 blaadjes, (2) dikkere schillen op de noten, (3) oranjebruine twijgen en (4) minder uitgesproken schorsafschilfering. Deze boom wordt soms ook wel koningsnoothickory genoemd, omdat de dopnoten de grootste zijn van de hickories. Geslachtsnaam komt van het Griekse woord karya dat wordt gebruikt voor walnotenbomen. Specifiek epitheton betekent versnipperd in verwijzing naar de ruige bast.