betazwarte berk Verzorging

Gemakkelijk te kweken gemiddelde, medium tot natte grond in de volle zon tot halfschaduw. Rivierberk is misschien wel de meest cultureel aanpasbare en hittetolerante van de berken. Geeft de voorkeur aan vochtige, zure, vruchtbare gronden inclusief semi-aquatische omstandigheden, maar verdraagt ​​ook drogere gronden. Overweeg het gebruik van soaker-slangen en schorsmulch om de wortelzones koel en vochtig te houden. Past zich goed aan zware kleigronden van Missouri aan en tolereert slechte drainage. Vermijd snoeien in het voorjaar wanneer het sap loopt.

Betula nigra, de zwarte berk, rivierberk of waterberk, is een berksoort die inheems is in het oosten van de Verenigde Staten, van New Hampshire in het westen tot het zuiden van Minnesota, en van het zuiden tot het noorden van Florida en het westen tot Texas. Het is een van de weinige hitte-tolerante berken in een familie van bomen die voornamelijk koud weer zijn en die niet gedijen in USDA Zone 6 en hoger. B. nigra komt vaak voor in uiterwaarden en moerassen. Betula nigra is een bladverliezende boom groeit tot 25-30 meter (80-100 voet) met een stam 50 tot 150 cm (20-60 inch) in diameter. De basis van de boom is vaak verdeeld in meerdere slanke stammen. Blaffen Schorskenmerken van de rivierberk verschillen tijdens zijn jeugdfase, rijping en oude groei. De bast van een jonge rivierberk kan variëren van zalmroze tot bruingrijs en kan worden omschreven als losse lagen krullende, flinterdunne schubben. Naarmate de boom ouder wordt, wordt de zalmroze kleur ingeruild voor een roodbruin met een donkergrijze basiskleur. De schubben van een volwassen boom missen de losse krulling en zijn dicht op elkaar gedrukt in dikke, onregelmatige platen. Deze schubben staan ​​iets los van de romp en kunnen naar de zijkant verschuiven. Zodra de rivierberk ouder wordt dan volwassenheid, worden de schubben dikker naar de basis van de stam toe en zijn ze verdeeld in diepe groeven. Bladeren en fruit De twijgen zijn kaal of dun behaard. Er is een afwezigheid van eindknoppen en zijknoppen hebben vaak een haak aan het uiteinde van de knop, die verschilt van andere soorten in de familie Betulaceae.[4] De bladeren zijn afwisselend, ovaal, 4-8 cm (1 1/2-3 1/4 inch) lang en 3-6 cm (1 1/4-2 1/4 inch) breed, met een gekartelde rand en vijf tot twaalf paar aderen. De bovenzijde van het blad is donkergroen van kleur, terwijl de onderzijde licht geelgroen van kleur is. In de herfst verkleuren de bladeren naar geel. De bloemen zijn door de wind bestoven katjes van 3-6 cm (1 1/4-2 1/4 in) lang, de mannelijke katjes hangend, de vrouwelijke katjes rechtopstaand. De vrucht is ongebruikelijk onder berken in rijping in de late lente; het is samengesteld uit talrijke kleine gevleugelde zaden verpakt tussen de katjesschutbladen.