betaZwart Eiken Verzorging

Quercus velutina, de zwarte eik, is een eikensoort uit de groep van rode eiken (Quercus sect. Lobatae), inheems en wijdverbreid in Oost- en Midden-Noord-Amerika. Het wordt gevonden in alle kuststaten van Maine tot Texas, landinwaarts tot aan Michigan, Ontario, Minnesota, Nebraska, Kansas, Oklahoma en Oost-Texas. Het wordt ook wel de oostelijke zwarte eik genoemd.

Quercus velutina, gewoonlijk zwarte eik genoemd, is een grote, bladverliezende eik van de rode eikengroep die typisch 50-60 'lang wordt met een bolvormige, spreidende kroon. Deze boom is voornamelijk inheems in hooggelegen heuvels, hellingen en richels van Florida tot Texas in het noorden tot Maine, Ontario, Michigan en Minnesota. Het lijkt qua uiterlijk op rode eik (Quercus rubra) waarmee het soms kan hybridiseren. Knoppen zijn een significant verschil tussen de twee bomen (haarloos en kleiner in rode eik). Schors is bijna zwart op volwassen stammen met diepe groeven. Binnenbast is geel tot oranje. Trunk rijpt tot 3 'in diameter. Leerachtige, glanzende, donkergroene bladeren (tot 10 "lang) hebben 7-9 diep ingesneden lobben (elk met 1-3 tanden met borstelige punt). Bladeren worden geel tot geelbruin tot dof rood in de herfst. Eindknoppen zijn bedekt met een dichte, grijze beharing. Onbeduidende eenhuizige geelgroene bloemen in aparte mannelijke en vrouwelijke katjes verschijnen in het voorjaar als de bladeren tevoorschijn komen. Elliptische eikels (tot 3/4 "lang) hebben schotelvormige eikelcups die tot 1/2 van de eikel bedekken. Op volwassen bomen verschijnen meestal om de 2 tot 3 jaar grote eikels. Eikels zijn een belangrijke voedselbron voor dieren in het wild (bijvoorbeeld herten, eekhoorns, kleine knaagdieren, kalkoenen, korhoenders, Vlaamse gaaien en andere vogels).