betamoeras eik Verzorging

De moeraseik is een matig snelgroeiende, groenblijvende boom die een hoogte kan bereiken van ongeveer 18 meter met een stam tot 60 cm in diameter. Gewaardeerd om zijn hout en zijn vermogen om de grond te stabiliseren en terug te winnen, is de boom op grote schaal buiten zijn geboorteland geplant. Het is superieur gebleken aan vele andere soorten in mediterrane klimaten en op veel moeilijke locaties. Het moet echter met enige voorzichtigheid worden gebruikt, omdat het de potentie heeft om onkruid te worden.

Casuarina glauca, algemeen bekend als de moeras-zij-eik, moeraseik, grijze eik of riviereik, is een soort Casuarina afkomstig uit de oostkust van Australië. Het wordt gevonden van het centrum van Queensland in het zuiden tot het zuiden van New South Wales. Het is genaturaliseerd geworden in de Everglades in Florida, waar het als een onkruid wordt beschouwd. De moeraseik groeit als middelgrote boom, 8-20 m hoge boom, of zelden meer dan 30 m hoog. Het kan worden beperkt tot een onvolgroeide struik van ongeveer 2 m (7 ft) lang bij blootstelling aan de elementen op kliftoppen. De grijsbruine bast heeft schubben en kleine scheurtjes. De takken hebben talrijke hangende twijgen die tot 38 cm lang zijn en bestaan ​​uit kleine cilindrische segmenten die bekend staan ​​als artikelen. Deze artikelen zijn 8 tot 20 mm lang en 0,9-1,2 mm breed. De bladeren zelf zijn verkleind tot kleine 'tandjes' die 0,6 tot 0,9 mm lang zijn. 12-17 (zelden 20) tanden komen voort uit de knooppunten tussen artikelen op de vertakkingen. De ovale kegels zijn 9-18 mm lang en 7-9 mm breed. De plant zuigt vrij en vormt een goed windscherm. Het heeft een snel koloniserend vermogen op verstoorde bodems, vooral in kust- of zoutgebieden. De lage landbouwgewoonte en de uitgebreide strooiselproductie helpen bodemerosie te verminderen. Het is gebruikt om land terug te winnen, met name geërodeerde berghellingen, om duinen en oevers te stabiliseren en om beschermingsgordels aan te brengen. De plant kan zich zeer vrij verspreiden door middel van uitlopers en is in sommige gebieden een schadelijk onkruid geworden - het planten ervan is in sommige delen van Florida verboden. Soms worden aan weerszijden van de beplanting van de shelterband greppels gegraven om verspreiding tegen te gaan.