betaLangbladige acacia Verzorging

Acacia longifolia wordt op grote schaal gekweekt in subtropische gebieden van de wereld. De toepassingen zijn onder meer het voorkomen van bodemerosie, voedsel (bloemen, zaden en zaaddozen), gele kleurstof (van de bloemen), groene kleurstof (peulen) en hout. De bloemkleur is afgeleid van de organische verbinding kaempferol. De schors van de boom heeft beperkt gebruik bij het looien, voornamelijk voor schapenvacht. Het is nuttig voor het vastzetten van onbewoond zand in kustgebieden, vooral waar niet te veel strenge vorst is. In Tasmanië werden de rijpende peulen geroosterd en de zaden verwijderd en gegeten. Gouden lel komt voor als zowel een struik als een boom die een hoogte kan bereiken van maximaal 8 m (26 ft). Het heeft een gladde tot fijn gespleten grijsgekleurde bast en kale vertakkingen die schuin naar de toppen gericht zijn. Zoals de meeste soorten acacia heeft hij phyllodes in plaats van echte bladeren. De groenblijvende en kaal phyllodes zijn meestal recht maar soms licht gebogen met een lengte van 4-20 cm (1,6-7,9 inch) en een breedte van 4-30 mm (0,16-1,18 inch) en talrijke prominente longitudinale aderen. Hij bloeit tussen juni en oktober in zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied en produceert eenvoudige bloeiwijzen die afzonderlijk of in paren voorkomen in de bladoksels op stengels met een lengte van minder dan 2 mm.

De struik is in de handel verkrijgbaar en kan worden vermeerderd door zaadverticutering of behandeling met kokend water. Het wordt beschouwd als een aantrekkelijke, winterharde, snelgroeiende soort die geschikt is als haagplant of als scherming. Geschikt voor hydroseeding op oevers waar het voor bodemstabilisatie zorgt. Sydney golden wattle is zeer geschikt voor onderhoudsarme gebieden zoals wegenbeslag, groeit in verschillende grondsoorten en is winterhard. Het wordt momenteel veel gebruikt in Zuid-Californië als een straatboom, omdat het vrij snel groeit (binnen een jaar of twee na het planten een hoogte van vijf meter bereikt), droogte verdraagt ​​​​en zelfs bestand is tegen de bijzonder brutale snoeipraktijken die ermee gepaard gaan met goedkope boomservice. In Portugal wordt de soort als zeer invasief beschouwd in zandduinen en de teelt ervan is bij wet verboden, althans in Zuid-Afrika. De Pteromalid-wesp Trichilogaster acaciaelongifoliae is geïntroduceerd vanuit Australië en heeft zich snel verspreid, waardoor aanzienlijke controle is bereikt. Het effect op de bomen is beschreven als drastische zaadvermindering (meestal meer dan 90%) door vreten van reproductieve knoppen en indirecte verzwakking van de aangetaste plant door toegenomen afsnijding van bloeiwijzen naast de groeiende gallen. De aanwezigheid van gallen veroorzaakte ook bladafsnijding, waardoor de vegetatieve groei en reproductieve output werd verminderd.