betareuze duizendknoop Verzorging

Reynoutria sachalinensis (gigantische duizendknoop of Sakhalin duizendknoop) is een soort van Fallopia inheems in Noordoost-Azië in het noorden van Japan (Hokkaidō, Honshū) en het uiterste oosten van Rusland (Sachalin en de zuidelijke Koerilen-eilanden)

Reynoutria sachalinensis is een kruidachtige vaste plant die tot 2-4 m (79-157 inch) lang wordt, met sterke, wijdverbreide wortelstokken die grote klonale kolonies vormen. De bladeren zijn enkele van de grootste in de familie, tot 15-40 cm (6-15,5 inch) lang en 10-28 cm (4-11 inch) breed, bijna hartvormig, met een enigszins golvende, gekartelde rand. De bloemen zijn klein, geproduceerd op korte, dichte pluimen tot 10 cm (4 inch) lang in de late zomer of vroege herfst; het is gynodioecious, met mannelijke en vrouwelijke (mannelijk steriele) bloemen op afzonderlijke planten. De soort is nauw verwant aan de Japanse duizendknoop, Reynoutria japonica, en kan ervan worden onderscheiden door zijn grotere formaat en in zijn bladeren met een hartvormige (niet rechte) basis en een gekartelde rand. Reynoutria sachalinensis heeft een aantal chromosomen van 2n=44.

Deze plant is nuttig.

Hoe zich te ontdoen van: Fysieke/mechanische controle Een vergelijkende studie van beheersmaatregelen op de verschillende duizendknoopsoorten toonde aan dat graven tot een grotere biomassareductie van F. sachalinensis leidde dan F. x bohemica, terwijl snijden het tegenovergestelde effect had. Maaien is overwogen en een studie in Tsjechië met traditioneel weidebeheer met maaien en begrazing suggereerde dat dergelijk traditioneel beheer, mits het continu wordt toegepast, een effectieve barrière tegen invasie kan vormen.

Bewegingscontrole Met Japanse duizendknoop besmette grond wordt in het VK behandeld als een verontreinigd afvalprobleem, en als zodanig worden het transport en de begraving ervan gereguleerd door de Environment Agency.

Biologische controle Sinds 2003 loopt er een biologisch bestrijdingsprogramma tegen de nauw verwante Japanse duizendknoop, waarbij onderzoek is gedaan in opdracht van het VK, de VS en Canada. In die tijd zijn er onderzoeken uitgevoerd in het noorden van Honshu en Hokkaido, waar de reuzenduizendknoop de dominante of enige duizendknoop in het gebied is. Er zijn talrijke natuurlijke vijanden van de reuzenduizendknoop geïdentificeerd, waaronder een noordelijke stam van de sapzuigende psyllid Aphalara itadori, de chrysomelid-kever Gallerucida bifasciata en de pyralid-mot Ostrinia ovalipennis en vele andere geleedpotigen en schimmels. Reuzenduizendknoop is tot nu toe niet het prioritaire doelwit geweest, maar het is opgenomen in de testprocedures voor het gastheerbereik die door de partnerinstellingen worden uitgevoerd, zodat potentiële biologische bestrijdingsmiddelen kunnen ontstaan ​​in dit lopende onderzoeksproject in samenwerkingsverband

Chemische controle Het is zeldzaam om specifieke informatie te vinden over de bestrijding van reuzenduizendknoop als gescheiden van de meer algemene Japanse duizendknoop waarover veel is geschreven. Over het algemeen is de sleutel tot succesvolle bestrijding met chemicaliën het gebruik van een systemische chemische stof zodra de plant zijn volledige hoogte heeft bereikt, maar vóór de eerste wintervorst. Op deze manier wordt het grootste rantsoen van blad tot wortelstok gepresenteerd en wordt proportioneel meer chemicaliën door de bladeren geabsorbeerd en samen met de koolhydraten verplaatst om de wortel te doden. Herbiciden die glyfosaat bevatten, kunnen effectief zijn en hebben een voordeel ten opzichte van de meer persistente herbiciden die imazypyr, picloram en dicamba bevatten, omdat ze een lagere bodemactiviteit hebben. Wees voorzichtig bij het gebruik van chemicaliën in het algemeen en vooral op of in de buurt van water waar beperkingen gelden.