betaDowny Birch Pielęgnacja

Betula pubescens to drzewo liściaste rosnące do 20 m (65 stóp) na 10 m (32 stopy) w szybkim tempie. Odporny na strefy (UK) 1. Kwitnie w kwietniu, a nasiona dojrzewają od sierpnia do września. Gatunek jest jednopienny (poszczególne kwiaty są męskie lub żeńskie, ale na tej samej roślinie występują obie płcie) i jest zapylany przez wiatr. Jest znany z przyciągania dzikiej przyrody. Nadaje się do: gleb lekkich (piaszczystych), średnich (gliniastych) i ciężkich (gliniastych), może rosnąć na glebach ciężkich gliniastych i ubogich w składniki odżywcze. Odpowiednie pH: gleby kwaśne, obojętne i zasadowe (zasadowe) i mogą rosnąć na glebach bardzo kwaśnych. Nie może rosnąć w cieniu. Preferuje gleby suche wilgotne lub mokre. Roślina toleruje silne wiatry, ale nie toleruje ekspozycji morskiej.

Betula pubescens jest powszechnie znana jako brzoza omszona, a inne nazwy zwyczajowe to brzoza bagienna, brzoza biała, brzoza biała lub brzoza włochata. Jest to drzewo liściaste dorastające do 10 do 20 m (33 do 66 stóp) wysokości (rzadko do 27 m), o smukłej koronie i pniu do 70 cm (28 cali) (wyjątkowo 1 m) średnicy, z gładką ale matowa szarobiała kora, drobno pokryta ciemnymi poziomymi przetchlinkami. Pędy są szarobrązowe z drobnym puchem. Liście są jajowate-ostre, 2 do 5 cm (0,8 do 2,0 cali) długości i 1,5 do 4,5 cm (0,6 do 1,8 cala) szerokości, z drobno ząbkowanym marginesem. Kwiaty są wiatropylnymi baziami, wypuszczanymi wczesną wiosną przed liśćmi. Owoc jest zwisającym, cylindrycznym agregatem o długości od 1 do 4 cm (0,4 do 1,6 cala) i szerokości od 5 do 7 mm (0,2 do 0,3 cala), który rozpada się po osiągnięciu dojrzałości, uwalniając pojedyncze nasiona; nasiona te mają 2 mm (0,08 cala) długości z dwoma małymi skrzydłami wzdłuż boku. Betula pubescens jest szeroko rozpowszechniona w północnej i środkowej Europie oraz Azji. Jego zasięg rozciąga się od Nowej Fundlandii, Islandii, Wysp Brytyjskich i Hiszpanii na wschód, przez północną i środkową Europę i Azję, aż po region jeziora Bajkał na Syberii. Zasięg rozciąga się na południe do około 40°N, a jego najbardziej wysuniętą na południe granicą jest Turcja, Kaukaz i Góry Ałtaj. Jest to gatunek pionierski, który łatwo osiedla się na nowych obszarach z dala od drzewa macierzystego. Pozwala to na ugruntowanie się innych drzew leśnych, a brzoza, krótko żyjące drzewo, w końcu zostaje wyparta, ponieważ jej sadzonki nie tolerują zacienionych warunków. Brzoza omszona występuje dalej na północ w Arktyce niż jakiekolwiek inne drzewo liściaste. Okazy z populacji subarktycznych są zwykle małe i bardzo powykrzywiane, często rozróżniane jako brzoza omszona arktyczna lub brzoza górska, B.p. zm. pumila. Ta odmiana jest znana jako jedno z niewielu drzew rodzimych na Islandii i Grenlandii i jest jedynym drzewem tworzącym lasy na Islandii. Kiedyś uważano, że wyspa była porośnięta lasem brzozy omszonej, ale obecnie pokrywa ta zmniejsza się do około jednego procenta powierzchni lądu.