betaDąb Kasztan Bagienny Pielęgnacja

Quercus michauxii, dąb kasztanowca, to gatunek dębu w sekcji dąb biały Quercus w sekcji Quercus z rodziny buków. Pochodzi z terenów dolnych i podmokłych w południowo-wschodnich i środkowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, w stanach przybrzeżnych od New Jersey do Teksasu, w głębi lądu głównie w dolinie Mississippi-Ohio aż do Oklahomy, Missouri, Illinois i Indiany.

Quercus michauxii, powszechnie nazywany dębem kasztanowym, pochodzi z mulistych terenów zalewowych, terenów podmokłych, bogatych piaszczystych lasów nizinnych i wzdłuż strumieni, głównie na równinach przybrzeżnych od New Jersey po północną Florydę na zachód po wschodni Teksas i w górę doliny rzeki Mississippi do południowo-wschodniego Missouri i południowe części stanu Illinois i Indiana, gdzie duże, pozbawione klapek liście przypominające kasztany zdobią dolne tereny. Drzewo zostało po raz pierwszy opisane przez francuskiego przyrodnika Francois Andre Michaux (1770-1855). Jest to dąb liściasty średni do dużego (należący do grupy dębów białych) o zwartej, wąskiej, zaokrąglonej koronie. Zwykle rośnie do 40-60 stóp (nierzadko do 100 stóp) wysokości. Liście odwrotnie jajowate (do 11 cali długości) mają duże zaokrąglone zęby i pofalowane brzegi. Liście są błyszczące zielone powyżej, ale szaro-owłosione poniżej. Liście są podobne do liści dębu kasztanowego (Q. montana), z wyjątkiem owłosionej dolnej części. Liście stają się ciemne czerwone jesienią, ozdobnie nieistotne kwiaty kwitną w kwietniu-maju (samce w smukłych żółtych baziach do 2-4" długości, a samice w bardzo krótkich, kilkukwiatowych, czerwonawych kłosach). Po kwiatach pojawiają się żołędzie (każdy do 1 cala długości), które dojrzewają we wrześniu-październiku. Od 1/3 do 1/2 każdego orzecha przykrywa filiżanka z owłosionymi, szarymi do jasnobrązowych łuskami. Te żołędzie są słodkie w smaku i mogą być spożywane bezpośrednio z drzewa (żołędzie na większości dębów należy najpierw zagotować, aby usunąć kwas garbnikowy). Żołędzie są spożywane przez wiele różnych ssaków i ptaków, w tym jelenie, indyki, wiewiórki i dzięcioły. inwentarz żywy, w tym krowy, stąd dodatkowa nazwa zwyczajowa krowiego dębu.