Pinus glabra, sosna świerkowa, to drzewo występujące na równinach przybrzeżnych południowych Stanów Zjednoczonych, od południowej Karoliny Południowej do północnej Florydy i od zachodu do południowej Luizjany. Sosna ta jest gatunkiem wyprostowanym, średniej wielkości, dorastającym do 20–40 m wysokości.
Liście są iglaste, w pęczkach po dwa, długości 5–8 cm, smukłe (grubość 1 mm) i błyszczące, ciemnozielone. Małe, smukłe szyszki mają długość 4–6 cm, a na łuskach słabo kłują, które szybko znikają.
Pinus glabra różni się znacznie od większości innych sosen tym, że nie występuje w większości czystych lasów sosnowych, ale zwykle występuje jako rozproszone drzewa w wilgotnych siedliskach leśnych w lasach mieszanych. Aby móc z powodzeniem konkurować w takich siedliskach, przystosowała się do większej tolerancji cienia niż większość innych sosen.
Drzewa do 30 m wysokości i 100 cm pierśnicy. Pień może być prosty, ale często jest wygięty i skręcony na drzewach, które zregenerowały się pod baldachimem. Korona piramidalna do zaokrąglonej. Kora na dojrzałych drzewach szara, spękana i skrojona krzyżowo w podłużne, nieregularne, łuskowate płytki, bez kieszeni żywicznych; przypomina korę czerwonego dębu i nie przypomina żadnej innej sosny w regionie.
Na młodszych drzewach i gałęziach kora jest gładka i szara. Gałęzie zwinięte, rozchodzące się w górę; gałązki smukłe, fioletowoczerwone do czerwonobrązowych, sporadycznie sino, starzejąco szare, gładkie. Pąki jajowate do jajowato-cylindrycznych, czerwono-brązowych, ca. 0,5-1 cm, lekko żywiczna; łuski drobno obramowane. Liście po 2 w pęczku, rozprzestrzeniające się do wznoszące, utrzymujące się 2-3 lata, 4-8(10) cm × 0,7-1,2 mm, proste, lekko skręcone, ciemnozielone, szparki w liniach na wszystkich powierzchniach, brzegi drobno ząbkowane, wierzchołek ostry; pochewka pęczka 0,5-1 cm, podstawa trwała.
