betaCzarna brzoza Pielęgnacja

Łatwo rosnąca średnia, średnia do wilgotnej gleby w pełnym słońcu do częściowego cienia. Brzoza rzeczna jest prawdopodobnie najbardziej przystosowaną kulturowo i tolerancyjną na ciepło spośród brzóz. Preferuje gleby wilgotne, kwaśne, żyzne, w tym półwodne, ale toleruje również gleby suche. Rozważ użycie węży do namaczania i ściółki z kory, aby strefy korzeniowe były chłodne i wilgotne. Dobrze przystosowuje się do ciężkich gliniastych gleb Missouri i toleruje słaby drenaż. Unikaj przycinania na wiosnę, gdy soki są spływające.

Betula nigra, brzoza czarna, brzoza rzeczna lub brzoza wodna, to gatunek brzozy pochodzącej ze wschodnich Stanów Zjednoczonych, od New Hampshire na zachód do południowej Minnesoty i na południe do północnej Florydy i na zachód do Teksasu. Jest to jedna z niewielu brzóz odpornych na ciepło w rodzinie drzew, w których przeważają zimno, które nie rozwijają się w strefie 6 USDA i wyższych. B. nigra występuje powszechnie na terenach zalewowych i bagnach. Betula nigra to drzewo liściaste dorastające do 25-30 metrów (80-100 stóp) z pniem o średnicy od 50 do 150 centymetrów (20 do 60 cali). Podstawa drzewa jest często podzielona na wiele smukłych pni. Szczekać Cechy kory brzozy rzecznej różnią się w okresie młodości, dojrzewania i starości. Kora młodej brzozy rzecznej może mieć odcień łososiowo-różowy do brązowo-szarego i może być opisana jako luźne warstwy zwiniętych, cienkich jak papier łusek. W miarę dojrzewania drzewa kolor łososiowo-różowy zmienia się na czerwono-brązowy z ciemnoszarym kolorem podstawowym. Łuski na dojrzałym drzewie nie mają luźnego skręcenia i są ściśle sprasowane w grube, nieregularne płytki. Łuski te są lekko oddzielone od tułowia i mogą przesuwać się na zewnątrz na bok. Gdy brzoza rzeczna dojrzeje, łuski stają się grubsze w kierunku podstawy pnia i dzielą się w głębokie bruzdy. Liście i owoce Gałązki są nagie lub cienko owłosione. Nie ma pąków końcowych, a pąki boczne często mają haczyk na końcu pąka, co różni się od innych gatunków z rodziny Betulaceae.[4] Liście są naprzemienne, jajowate, 4-8 centymetrów (1 1/2-3 1/4 cala) długości i 3-6 centymetrów (1 1/4-2 1/4 cala) szerokości, z ząbkowanym marginesem i od pięciu do dwanaście par żył. Górna powierzchnia liścia jest ciemnozielona, ​​natomiast dolną można określić jako jasno żółto-zieloną. Jesienią liście żółkną. Kwiaty są wiatropylne bazi 3-6 centymetrów (1 1/4-2 1/4 cala) długości, bazie męskiej obwisłe, bazie żeńskiej wyprostowane. Owoce nietypowe wśród brzóz dojrzewają późną wiosną; składa się z licznych drobnych uskrzydlonych nasion upakowanych między przylistkami.