betaolcha europejska Pielęgnacja

Alnus glutinosa, potocznie zwana olszą czarną (również olszą pospolitą lub europejską), to małe i średnie drzewo liściaste, które wyróżnia się gumowatymi młodymi gałązkami i liśćmi oraz odwrotnie jajowatymi lub zaokrąglonymi, błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi (do 4 cali długości). ) z podwójnie ząbkowanymi brzegami i wierzchołkami tępymi do niekiedy karbowanych. Jako drzewo z pojedynczym pniem, zwykle rośnie do 40-60 stóp w uprawie (do 100 stóp lub więcej w swoim naturalnym środowisku) z wąską piramidalną formą. Jako drzewo o wielu pniach jest znacznie mniejsze i rozprzestrzenia się. Naturalizuje się w wielu częściach wschodniej Ameryki Północnej, szczególnie wzdłuż strumieni oraz na terenach niskich lub bagiennych. Kwiaty są jednopienne. Jesienią i zimą na drzewie tworzą się opadające kotki męskie (do 4 cali długości). Małe, pulchne, zaokrąglone bazie żeńskie tworzą się od późnej zimy do wczesnej wiosny. Bazie kwitną w marcu przed pojawieniem się listowia. Po kwitnieniu żeńskie bazki rozwijają się w zdrewniałe szyszki o długości 3/4 cala (strobile), w których tworzą się uskrzydlone nasiona. Nasiona rozpraszają się jesienią w okresie dojrzałości, ale zdrewniałe szyszki zazwyczaj pozostają na drzewie przez zimę i utrzymują się przez następny sezon wegetacyjny. Zimą olchy łatwo rozpoznać po opadających baziach samców i zdrewniałych szyszkach, które są atrakcyjne ozdobnie. Zimowe gałązki są często dodawane do kompozycji kwiatowych. Ciemnobrązowa kora z brodawkowatymi pręgami daje początek nazwie zwyczajowej olchy czarnej. Brak zauważalnego koloru jesieni. Mikroorganizmy wiążące azot rozwijają się w guzkach na korzeniach drzew w podobny sposób, jak w przypadku roślin strączkowych.