Quercus laevis, de kalkoeneik, is een lid van de rode eikengroep. Het is inheems in het zuidoosten van de Verenigde Staten en komt voor op de kustvlakte van Virginia in het zuiden tot centraal Florida, en van het westen tot het zuidoosten van Louisiana. Daar vermengen ze zich met vele tropische bomen zoals volwassen kokospalmen en grote Cubaanse laurier (Ficus) bomen.
De naam kalkoeneik is afgeleid van de gelijkenis van de bladeren met de poot van een kalkoen. Een Turkse en Zuid-Europese soort Quercus cerris wordt ook vaak Turkse eik genoemd, daarom wordt Quercus laevis soms Amerikaanse kalkoeneik genoemd om hem te onderscheiden van de Europese soort.
Quercus laevis is een kleine boom, soms struikachtig, meestal slechts 8-10 meter (26-33 voet), hoewel af en toe een hoogte van 28 meter (92 voet). De bladeren zijn variabel in grootte, meestal 10-17 cm (3,9-6,7 inch) lang, maar soms slechts 8 cm (3,1 inch) of wel 30 cm (12 inch) lang. Ze hebben 3-7 slanke lobben, diep ingesneden tussen de lobben, elke lob met 1-3 borsteltanden aan het uiteinde. De bladeren kleuren rood in de herfst. De eikels zijn ongeveer 20-25 mm (0,79-0,98 inch) lang en hebben, net als andere rode eiken, 18 maanden nodig om te rijpen.
Kalkoeneik groeit meestal op arme, dunne, droge, rotsachtige of zandige bodems waar maar weinig andere eiken dan blackjack eik (Q. marilandica) kunnen gedijen. Het heeft niet de mooie kroonvorm van veel eiken, maar is desalniettemin een waardevolle boom om te groeien op onvruchtbare, droge, zanderige locaties. De diep gelobde bladeren zijn ook aantrekkelijk. Het associeert als een understory-boom met langbladige dennen en andere dennenbossen op zanderige heuvels in het zuidoosten van de Verenigde Staten.
