betaMiltonia Flavescens Verzorging

Miltonia zijn relatief middelgrote orchideeënplanten die ongeveer vijftig centimeter hoog worden. Ze vertonen subcaespitous groei, dat betekent dat hun pseudobollen niet dicht opeengepakt zijn, maar op een kleine afstand van elkaar door een wortelstok, die langer is dan op kaespiteuze planten, met een lengte tussen twee en vijf centimeter. Hun wortels groeien in grote aantallen langs de wortelstok. Ze zijn wit, relatief dun, meestal kort en nauwelijks vertakt. De wortelstok is bedekt met gedroogde overlappende steaths die steeds groter worden aan de basis van pseudobulb en gearticuleerde bladsteaths worden die ze gedeeltelijk bedekken. De pseudobollen en bladeren variëren in kleur van geelachtig helder lichtgroen tot olijfgroen, afhankelijk van de soort en de hoeveelheid zonlicht waaraan ze worden blootgesteld. Ze kunnen meer ovaal en zijdelings sterk afgeplat tot licht tetragonaal en langwerpig zijn en dragen bijna altijd twee apicale bladeren. De bladeren zijn smal, flexibel en nauwelijks groter dan drie centimeter breed en veertig lang met de toppen afgerond soms licht puntig. Sommige soorten zijn ongeveer de helft van deze grootte. De bloeiwijzen zijn één of twee per pseudobol, schieten vanuit hun basis achter de beschermende steaths. Ze zijn rechtopstaand en nooit vertakt, vaak langer dan de bladeren, met één tot twaalf bloemen met een gemiddelde onderlinge afstand die tegelijkertijd of achtereenvolgens opengaan en drie of vier de hele tijd open houden, wanneer de oudere verwelkt, opent een nieuwe. De oudere bloemen van soorten met witte lippen die achtereenvolgens opengaan, worden meestal geler rond de tijd dat de volgende bloem opengaat, hoewel ze nog een week langer meegaan voordat ze verwelken. De eerste die bloeit is M. cuneata, tijdens de late winter, maar de meeste soorten bloeien van de late lente tot de late zomer. De bloemen van Miltonia variëren van vier tot vijftien centimeter in doorsnede; de grotere zijn degenen met minder bloemen. Hun kleuren variëren van geheel wit en roze tot donkerpaars, lichtgeel of lila als ze effen zijn, of ze kunnen zeer gevlekt zijn, maar dan zijn ze meestal groenachtig of bruinachtig met een contrasterend labellum, vaak wit met paarse stippen, vlekken of aderen dicht bij de basis. De vormen van de bloembladen en kelkbladen zijn zeer variabel van soort tot soort, maar lijken altijd enigszins op elkaar binnen een soort. Ze kunnen rechtopstaand en plat zijn of soms minder open. Het labellum is eenvoudig of heel licht gelobd, meestal erg breed en opzichtig zonder opvallende calli, hoewel het normaal gesproken min of meer subtiele gekielde verdikkingen vertoont dicht bij de basis, meestal van verschillende kleuren; het is veel groter en breder dan de andere segmenten, vaak vlak maar bij M. candida omhelst de kolom en bij alle soorten is het aan de basis enigszins versmolten met de kolom. De korte kolom heeft geen voet en vertoont twee laterale oorschelpen die soms met elkaar versmolten zijn door een rand die de bovenste rand van het clinandrium omringt. De helmknop is apicaal en draagt ​​twee gele harde pollinia. Mogelijk worden ze bestoven door bijen.