betaHoary Cress Verzorging

De drie soorten whitetop verschillen in de vorm van hun zaaddozen. Grijze tuinkers (Lepidium draba) heeft de hartvormige zaaddozen en komt het meest voor in Montana. Het is ook bekend als Whitlow Grass. De harige whitetop (L. appelianum) heeft paarsachtige, bolvormige zaaddozen en de lensvormige whitetop (L. chalepense) heeft lensvormige zaaddozen, zoals de naam al aangeeft. Een verwante, even invasieve soort is overblijvend peperkruid, (L. latifolium), ook wel Cardaria latifolia genoemd. Deze planten komen oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en de voormalige USSR. De onkruidzaden zijn waarschijnlijk met besmet luzernezaad naar dit land gebracht. Whitetop werd voor het eerst geïdentificeerd in Gallatin County, Montana in 1916. Het heeft zich verspreid over ongeveer 32.000 hectare in de staat. Het kan meer productief zijn in andere westerse staten.

Whitetop geeft de voorkeur aan verstoorde bodems met matig vocht, met name bermen, slootoevers, sub-geïrrigeerde weiden en weidegronden. Irrigatiewater kan worden gezeefd om verspreiding van zaden naar velden te voorkomen. Een enkele plant kan zich in het eerste jaar verspreiden naar een gebied van 12 voet in diameter door scheuten te sturen via laterale ondergrondse stengels, wortelstokken genaamd. Eenmaal vastgesteld, kan een pleister zich blijven verspreiden met een snelheid van 2 tot 5 voet per jaar. Elke plant kan 1.200 tot 4.800 zaden produceren. De zaden zijn slechts ongeveer twee jaar levensvatbaar in de grond. Zoals alle mosterd, wordt deze plant uit het vroege seizoen traditioneel als lentegroen gegeten. Voeg een paar blaadjes toe aan een salade voor een pittige mosterdsmaak. Sommigen koken liever whitetop in een of twee verversingen van water (elk 3-5 min.). Zie de verzamelaarsblogs Hunger and Thirst for Life, evenals Wild Food Girl voor recepten en discussies over een mogelijk veiligheidsrisico. Volgens de Plants for a Future-database worden "jonge bladeren en scheuten rauw gegeten in salades of gekookt als een potherb. Een rapport zegt dat de jonge bladeren het toxine waterstofcyanide bevatten, maar geeft geen verdere details. In kleine hoeveelheden is deze stof redelijk onschadelijk en wordt zelfs aanbevolen als gezondheidsbevorderend, maar voorzichtigheid is geboden als u eet deze bladeren. De scherpe bladeren worden gebruikt als smaakmaker. Het zaad wordt gebruikt als smaakmaker, het is een pepervervanger." [Planten voor een toekomst]. Wrijf de gedroogde peulen tussen je handen om de zaden los te maken en blaas zachtjes om de peulen te scheiden. Voeg de zaden toe aan een salade of een ander gerecht om ze op smaak te brengen, of maal ze en voeg azijn en olie toe om mosterdpasta te maken.

Deze plant is nuttig.

Hoe zich te ontdoen van: Met de hand trekken is slechts minimaal effectief omdat de planten vanuit de wortels regenereren. De wortels moeten worden verwijderd en de locatie moet zorgvuldig worden gecontroleerd op planten die uit wortelfragmenten kunnen komen. Teelt is in de meeste gevallen onpraktisch, omdat de grond binnen 10 dagen na het opkomen van het onkruid gedurende het groeiseizoen gedurende 2 tot 4 jaar opnieuw moet worden gecultiveerd. Maaien vermindert de zaadproductie, maar doodt de planten niet. Maaien kan echter een betere bestrijding van herbiciden mogelijk maken.

Handmatig trekken van bovengrondse plantendelen is niet effectief. Succesvol met de hand trekken of graven vereist volledige verwijdering van de plant binnen 10 dagen na het opkomen van het onkruid gedurende het groeiseizoen gedurende twee tot vier jaar. Met de hand trekken en graven kan een nuttige methode zijn om nieuwe introducties van whitetop in oevergebieden en rond het huis te beheersen. Whitetop verwijderen gaat het beste als de grond vochtig is.