betaPerzische esdoorn Verzorging

Een vrij hoge boom, tot wel 40 meter hoog. De stamdiameter is meer dan 1 meter. De boom heeft vijf-tenige bladeren, typisch voor esdoorns. Het soortenbereik beslaat Georgië, Azerbeidzjan en Iran. Groeit in de Hyrcanische wouden De soort werd voor het eerst beschreven door de Zwitserse botanicus en reiziger Pierre Edmond Boissier in 1845

Een bladverliezende boom tot 25(–40) m in het wild. Schors grijs, glad. Takjes kaal, paarsrood tot bruin. Knoppen lang eivormig, met weinig tot veel paren overlappende schubben, grijs tot bruin, al dan niet ciliaat. Bladeren bladachtig, breed vijfhoekig van omtrek, hartvormig hart, 5-lobbig, 10-25 × 15-25 cm, lobben ovaal tot langwerpig, tot halverwege ingesneden, zijlobben spreidend, basale lobben kleiner, top stomp tot acuut, randen grof gezaagd, bovenzijde donkergroen, onderzijde bleker, al dan niet behaard, vaak langs nerven als dat zo is; bladsteel 10–25 cm lang, roodachtig, herfstverkleuring geel. Bloeiwijze eindstandig, corymbose-paniculair, kaal, rechtopstaand, veelbloemig, 8-12 cm lang. Bloemen geelgroen, 5-merous. Samaras tot 5 cm lang, behaard, vleugels spreidend in scherpe of rechte hoeken; nootjes eivormig. Bloeit van mei tot juni, na de bladeren, vruchtvorming in oktober.