betaGrootbladige esdoorn Verzorging

bladverliezende boom, soort van het geslacht Maple van de familie Sapindaceae. Het natuurlijke verspreidingsgebied beslaat de Pacifische kust van Noord-Amerika - van het zuiden van Alaska tot het zuiden van Californië. Er zijn ook kleine populaties in het binnenland in de Sierra Nevada. De boom wordt tot 35 m hoog, meestal 15 - 20 m. De schors op de takken is groenachtig, glad, op oude stammen is hij grijsbruin, gerimpeld, vaak bedekt met mossen en korstmossen. De bladeren zijn groot (15 - 30 cm), verdeeld in 5 diep ingesneden lobben, op bladstelen 5 - 12 cm. Bloemen worden 30 verzameld in hangende trosvormige bloeiwijzen van 10-15 cm lang, groenachtig geel, met middelgrote bloembladen. De vruchten zijn koraalduivels, paarsgewijs onder een scherpe hoek (V-vormig) versmolten. Zaad 1-1,5 cm in diameter, vleugel 4-5 cm lang

Grootbladige esdoorn kan op vochtige bodems langs rivieren schone opstanden vormen, maar wordt vooral aangetroffen in gemengde rivierbossen of in de tweede laag naald-, groenblijvende en eikenbossen. In de koele en vochtige zone van gemengde bossen in Californië is het een van de dominante soorten Ondergroei en aanplant van grootbladige esdoorn worden zwaar overschat door zwartstaartherten en paarden. De grootbladige esdoorn is de enige commercieel belangrijke esdoornsoort aan de Pacifische kust van de Verenigde Staten. Het hout heeft een licht roodbruin hart, fijne structuur, matig zwaar, gemiddelde hardheid. De structuur van hout is vaak bochtig. Hout wordt veel gebruikt voor het bekleden van meubels, bij de vervaardiging van muziekinstrumenten, schalen, binnenpanelen. Van deze esdoornsoort kan ook ahornsiroop worden verkregen. Hoewel de suikerconcentratie in esdoornsap bijna hetzelfde is als die van suikeresdoorn, smaakt de siroop anders. De commerciële sapvoorraden zijn niet erg groot. Er is 35 liter sap nodig om 1 liter ahornsiroop te maken.