betaPaperbark Esdoorn Verzorging

Het is een kleine tot middelgrote loofboom, tot 6-9 m (20-30 ft) lang en 5-6 m (16-20 ft) breed, met een stam tot 70 cm (28 inch) in omtrek. De bast is glad, glanzend oranjerood, afbladderend in dunne, papierachtige lagen; het kan gespleten raken in oude bomen. De scheuten zijn aanvankelijk dicht donzig, dit slijten tegen het tweede of derde jaar en de bast exfoliëren tegen het derde of vierde jaar. De bladeren zijn samengesteld, met een bladsteel van 2-4 cm met drie blaadjes, elk 3-10 cm lang en 2-6 cm breed, donkergroen boven, helder glaucous blauwgroen onder, met verschillende stompe tanden aan de randen. De gele bloemen zijn tweehuizig, geproduceerd in kleine hangende tuilen in de lente, de vrucht is een gepaarde samara met twee gevleugelde zaden van ongeveer 1 cm lang met een vleugel van 3 cm

Acer griseum werd in 1901 in Europa geïntroduceerd door Ernest Henry Wilson voor de Veitch-kwekerijen in het VK en kort daarna in Noord-Amerika. Het is een van de vele soorten esdoorns die op grote schaal worden gekweekt als sierplanten in gematigde streken. Het wordt bewonderd om zijn decoratieve exfoliërende bast, waarvan de doorschijnende stukjes vaak aan de takken blijven zitten totdat ze zijn versleten. Het heeft ook spectaculair herfstgebladerte dat rode, oranje en roze tinten kan bevatten. Cultivars omvatten de zuilvormige Copper Rocket. Deze plant heeft de Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit gewonnen. In 2015 voerde het Noord-Amerika-China Plant Exploration Consortium (NACPEC) een expeditie uit die specifiek gericht was op Acer griseum voor het verzamelen van zaden met als doel de genetische diversiteit van planten in de teelt te vergroten. Voortplanting van Acer griseum is enigszins moeilijk omdat zaden dezelfde parthenocarpische neigingen hebben als die van Acer maximowiczianum.