betaRode Spar Verzorging

Zeer pittoreske langlevende spar met blauwe naalden. Het groeit langzaam, op de leeftijd van 10 is de hoogte 3-4 m. Een volwassen boom van 15-18 m hoog en een kroondiameter van 4-6 m. De vorm van de kroon is conisch, met sterke horizontale asymmetrische takken. De naalden zijn blauw (alleen bij vol licht), 2,5-3,5 cm lang. De kegels zijn enorm, tot 25 cm lang, kunnen al op jonge planten staan. De plaats is zonnig of halfschaduw. De grond is vochtig, gedraineerd (verdraagt ​​​​geen stilstaand water). Heeft in februari-maart schaduw nodig vanuit het zuiden en zuidoosten tegen mogelijke schade door de lentezon. Zone 4 (tot -29°C). Meer informatie op www.podvorje.ru

Als een westelijke Noord-Amerikaanse spar, inheems in de Cascade Range en Coast Range-bergen van het uiterste noordwesten van Californië en het westen van Oregon en Washington in de Verenigde Staten. Het is een boom op grote hoogte, die meestal voorkomt op een hoogte van 300-1500 m (980-4,920 ft) en slechts zelden de boomgrens bereikt. A. procera is een grote groenblijvende boom tot 70 m (130-230 ft) lang en 2 m (6,5 ft) in stamdiameter, zelden tot 90 m (295 ft) lang en 2,7 m (8,9 ft) in diameter, [ 4] met een smalle kegelvormige kroon. De bast van jonge bomen is glad en grijs met harsblaasjes en wordt roodbruin, ruw en gespleten bij oude bomen. De bladeren zijn naaldachtig, 1-3,5 cm lang, glaucous blauwgroen boven en onder met sterke stoma banden en een stompe tot ingekeepte punt. Ze zijn spiraalvormig op de scheut geplaatst, maar lichtjes S-vormig gedraaid om boven de scheut omhoog te komen. De kegels zijn rechtop, 11-22 cm (4,3-8,7 inch) lang, met de paarse schubben bijna volledig verborgen door de lange exserted geelgroene schutbladschalen; rijpen bruin en desintegreren om de gevleugelde zaden in de herfst vrij te geven. De soortnaam procera betekent "lang". A. procera is zeer nauw verwant aan rode spar (A. magnifica), die het meer naar het zuidoosten vervangt in het meest zuidelijke Oregon en Californië, en is het best te onderscheiden door de bladeren met een groef langs de hoofdnerf aan de bovenzijde; rode spar laat dit niet zien. Rode spar heeft ook de neiging om de bladeren minder dicht opeengepakt te hebben, waarbij de scheutschors zichtbaar is tussen de bladeren, terwijl de scheut grotendeels verborgen is in edele dennen. Rode dennenappels hebben meestal ook kortere schutbladen, behalve in A. magnifica var. shastensis; deze variëteit wordt door sommige botanici beschouwd als een hybride tussen edele spar en rode spar.