betaZygocactus Verzorging

In het wild groeien de soorten Schlumbergera ofwel op bomen (epifytisch) of op rotsen (epilithisch) en kunnen grote struiken vormen met houtachtige basis; een hoogte tot 1,2 m (4 ft) is gemeld voor één soort. Ze zijn bladloos, de groene stengels fungeren als fotosynthetische organen. De stengels zijn samengesteld uit segmenten, die een van twee vormen aannemen. Bij de meeste soorten zijn de segmenten sterk afgeplat (cladodes), bestaande uit een centrale kern met twee (of meer zelden drie) "vleugels". Speciale structuren die kenmerkend zijn voor cactussen, genaamd "areolen", komen dan voor aan de uiteinden van de segmenten van de stengel. Bij twee soorten zijn de stengels minder afgeplat, meer cilindervormig en zijn de areolen in een min of meer spiraalvormig patroon over de segmenten gerangschikt. In beide gevallen zijn de areolen, die wol en borstelharen kunnen hebben, waar de bloemknoppen verschijnen. De bloemen hangen ofwel naar beneden en zijn bijna regelmatig (radiaal symmetrisch of actinomorf) of worden, zoals bij de meeste soorten, min of meer horizontaal gehouden met de bovenkant van de bloem anders dan de onderkant (radiaal asymmetrisch of zygomorf). Bij die soorten waarvan de bloemen omhoog worden gehouden, is hun hoek met de horizontaal relatief constant en kenmerkend voor de soort. Elke bloem heeft 20-30 bloemblaadjes. De buitenste bloembladen - die dichter bij de basis van de bloem - zijn kort en niet verbonden, en spreiden zich uit of buigen naar achteren. De binnenste bloembladen - die naar de top van de bloem toe - zijn langer en bij de meeste soorten worden ze geleidelijk meer samengesmolten aan de basis om een ​​bloembuis te vormen. Bij sommige soorten creëert het verschil tussen de buitenste en binnenste tepalen het uiterlijk van een "bloem in een bloem". De bloemen produceren nectar in een kamer aan de basis van de bloemenbuis.[3] Bij de meeste soorten zijn de vele meeldraden in twee reeksen gerangschikt, waarbij de binnenste meeldraden aan de basis zijn versmolten om een ​​korte buisvormige structuur te vormen en de buitenste meeldraden langs de bloembuis naar voren komen. De stijl is meestal donkerrood en heeft een stigma met 6-8 lobben; de stijl plus stigma is ongeveer even lang als de meeldraden. Als de bloem wordt bevrucht, vormt zich een vlezige vrucht, glad of met ribben. De bruine of zwarte zaden zijn ongeveer 1 mm in diameter.