betaGrijze wilg Verzorging

Salix cinerea (gewone vale, grijze wilg, grijze wilg, grijsbladige wilg, grote grijze wilg, wilg, roestige wilg) is een soort wilgensoort die inheems is in Europa en West-Azië. De plant levert veel nectar voor bestuivers. Het werd beoordeeld in de top 10, met een tweede plaats, voor de meeste nectarproductie (nectar per eenheid dekking per jaar) in een plantenonderzoek in het VK uitgevoerd door het AgriLand-project dat wordt ondersteund door het UK Insect Pollinators Initiative.

Het is een bladverliezende struik of kleine boom die 4-15 meter (13-50 voet) hoog wordt. De bladeren zijn spiraalvormig gerangschikt, 2-9 cm (1-3 1/2 inch) lang en 1-3 cm (1/2-1 1/2 inch) breed (uitzonderlijk tot 16 cm lang en 5 cm breed), groen boven, behaard onder, met een gekartelde rand. De bloemen worden in het vroege voorjaar geproduceerd in katjes van 2-5 cm lang; het is tweehuizig met mannelijke en vrouwelijke katjes op aparte planten. De mannelijke katjes zijn eerst zilverachtig en worden geel wanneer het stuifmeel vrijkomt; de vrouwelijke katjes zijn groenachtig grijs en rijpen in de vroege zomer om de talrijke kleine zaadjes vrij te geven die zijn ingebed in wit donsachtig dons dat de verspreiding door de wind bevordert. De twee ondersoorten zijn: S.c. cinerea - Centraal- en Oost-Europa, West-Azië, struik tot 4-6 m (zelden 10 m) hoog, met gladde schors, bladeren dicht behaard onderaan met lichtgeel-grijze haren, steunblaadjes groot, blijvend tot de herfst S.c. oleifolia (Sm.) Macreight (syn. S. atrocinerea Brot.) - West-Europa, Noordwest-Afrika, struik of boom tot 10-15 m hoog, met gegroefde schors, bladeren dun behaard onderaan met donker roodbruine haren, steunblaadjes klein, vroeg bladverliezend Enige overlap in de distributies (niet aangegeven op de kaart, rechts) treedt op, waarbij beide voorkomen in een brede band van noord naar zuid door Frankrijk, en verspreide exemplaren van S. c. cinerea west naar Ierland, West-Frankrijk en Marokko; verspreide exemplaren van S. c. oleifolia komen oostelijk van Nederland voor. Exemplaren van S. c. oleifolia in het zuiden van Scandinavië zijn aangeplant of verwilderd, niet inheems. Tussenliggende exemplaren komen ook voor.