betaAziatische esdoorn Verzorging

Het is een Aziatische esdoornsoort, die alleen in Taiwan voorkomt. De soort wordt soms verward met een andere Taiwanese boom, Acer morrisonense. Van deze soort is bekend dat ze tot 12 m hoog kan groeien, hoewel in het wild misschien wel 20 m hoog; dicht vertakt. Schors glad, groen tot roodachtig groen met vage witte ‘snakebark’ strepen. Takjes slank, kaal, lichtgroen tot roodgroen. Bladeren bladverliezend, 6–10 × 2,5–5 cm, ongelobd of drielobbig (zelden vijflobbig), bovenzijde donkergroen en kaal, onderzijde lichtgroen en kaal, maar voor de plukjes haar in de aderoksels, vijf tot acht laterale aderen aan elke kant van de hoofdnerf, marges dubbel gezaagd, apex lang toegespitst; bladsteel 2,5-7 cm lang, geelgroen; elk 20 meter hoog. Bladeren zijn niet-samengesteld, het blad smal ovaal, tot 11 cm lang en 4,5 cm breed, met gekartelde randen maar geen lobben

Helaas is A. caudatifolium op jonge leeftijd nogal mals, althans in zijn meest bekende vorm: in Colesbourne Park, Gloucestershire, werd in 2005 een jonge plant van 1 m door een novembervorst van –9 ºC in 2005, na twee jaar in de grond, regelrecht gedood. In het Verenigd Koninkrijk lijkt het in winterhardheid toe te nemen wanneer het is gevestigd (Flanagan & Kirkham 2005), maar in hardere continentale klimaten is het niet succesvol, zoals een reeks slachtoffers in Rogów Arboretum heeft aangetoond (P. Banaszczak, pers. comm. 2007) . Als gevolg hiervan is het vrij zeldzaam, behalve in milde zeeklimaten. Er zijn goede exemplaren in Hergest Croft, een van Chollipo-herkomst is c. 8 m hoog in 2006 en vormt een mooie rechte boom die in oktober van dat jaar vruchten draagt. Een zekere mate van variatie in bladvorm is zichtbaar bij de Hergest-exemplaren, maar ze hebben allemaal het langpuntige blad dat de soort zijn naam geeft. Het zal waarschijnlijk het beste gedijen in milde, vochtige omstandigheden - ongetwijfeld de reden voor het succes van een 8 m-exemplaar in Mount Congreve, Co. Waterford (Johnson 2007), en het gedijt in de mildere delen van de Pacific Northwest, met goede exemplaren in zowel het Washington Park Arboretum als de David C. Lam Asian Garden. Het kan worden geplant als een ondergroeiboom met een hoge luifel. Een jonge boom groeit goed in het JC Raulston Arboretum (1,8 m in 2006, uit zaad gezaaid in 2001), maar sterft jaarlijks af door de lange onrijpe zomergroei, hoewel geplant op een beschutte plek