betaBitter Dock Verzorging

Rumex obtusifolius, algemeen bekend als bitterdok, breedbladig dok, stomp dok, dokblad of boterdok, is een vaste plant in de familie Polygonaceae. Het is inheems in Europa, maar wordt gevonden op alle gematigde continenten. Het is een zeer invasieve soort in sommige zones, als gevolg van zijn overvloedige zaadverspreiding, aanpassingsvermogen om zich voort te planten, agressieve wortels, het vermogen om extreme klimaten te verdragen en winterhardheid.

Rumex obtusifolius is een meerjarige kruidachtige bloeiende plant die groeit tot een hoogte van 40-150 cm (16-59 inch). Het is gemakkelijk herkenbaar aan zijn zeer grote ovale bladeren met hartvormige basis en afgeronde uiteinden, sommige van de onderste bladeren hebben rode stengels. De randen van de bladeren zijn licht "krokant" of golvend, het bovenoppervlak is kaal en het onderoppervlak kan papillose zijn. De bladeren van deze plant kunnen ongeveer 30 cm (12 inch) lang en 15 cm (5,9 inch) breed worden. De penwortel is groot, met talrijke takken die zich uitstrekken tot een diepte van 150 cm (59 inch), met taaie stengels, vaak roodachtig en onvertakt tot net onder de bloeiwijze. De verbindingen van de bladstelen met de stengels zijn bedekt met een omhulsel gevormd door twee samengesmolten steunblaadjes, bekend als een ocrea, een dun, papierachtig membraan - een kenmerk van de familie Polygonaceae. De stengelbladeren zijn afwisselend en smal ovaal-lancetvormig. De bloeiwijze bestaat uit grote clusters van trossen die kleine groenachtige bloemen bevatten die naar rood verkleuren naarmate ze ouder worden. De bloemdek-segmenten zijn in twee kransen van drie. Segmenten in de buitenste krans zijn klein en spreidend, terwijl de binnenste krans vruchtkleppen vormt, die wijd ovaal-driehoekig zijn. De geproduceerde zaden zijn droog en roodbruin. Deze plant bloeit van juni tot september. Rumex crispus - krullend dok - lijkt qua uiterlijk, maar met dunnere en golfachtige bladeren. Meer in detail, de kelk van de kruldok heeft gladde randen, terwijl de kelk van de breedbladige dok gehoornde randen heeft.

Deze plant is nuttig.

Hoe zich te ontdoen van: Docks als groep zijn vrij moeilijk te doden. Ze hebben een matige tolerantie voor de meeste herbiciden en glyfosaat moet in een vrij hoge mate worden toegepast bij het controleren van dokken in braakliggende gebieden of bij het besproeien van weiden tijdens de zaadbedbereiding. Een veel voorkomende aanbeveling nu bij het besproeien van weiden is om thifensulfuron (bijv. Harmony) aan het glyfosaat toe te voegen om een ​​betere controle over de dokken te krijgen zonder dat zulke hoge hoeveelheden glyfosaat hoeven te worden toegepast. Het wordt aanbevolen om glyfosaat niet toe te dienen als de plant een zaadkop heeft. Voor selectieve bestrijding van dokken in weilanden zijn de hormoonherbiciden zoals 2,4-D en MCPA niet effectief bij het bestrijden van gevestigde planten. Al jaren is het standaard advies in weilanden om asulam (Asulox of Dockstar) toe te passen. Onlangs is er een andere behandeling beschikbaar gekomen, namelijk thifensulfuron (bijv. Harmony), dat meestal goedkoper is dan asulam. Beide herbiciden moeten in het voorjaar worden toegepast terwijl de dokken actief groeien, maar voordat de vorming van zaadkoppen is begonnen. Beiden veroorzaken tijdelijke onderdrukking van de weidegroei na toepassing als gevolg van een ernstige remming van de klavergroei, en beide kunnen een vervolgtoepassing vereisen voor gevestigde dokplanten. Een andere mogelijkheid is om in weilanden te spotten met aminopyralid (T-Max). Als weiden slechte dokkenproblemen hebben, is het misschien het beste om ze uit te spuiten met een glyfosaat/thifensulfuron-mix, de weide opnieuw in te zaaien en nieuwe zaailingen van dokken te behandelen met een flumetsulam/bentazon-mix (Dynamo), hoewel andere opties in nieuwe weiden zijn een MCPB/bentazon mix (bijv. Pulsar, PastureGuard Elite, Quasar) of 2,4-DB. In graszoden zal een triclopyr/picloram mix (bijv. Victory Gold) een goede controle geven. Gebruik in boomgaarden asulam om dokken te spotten, of voeg fluroxypyr (bijv. Solstar) of saflufenacil (Sharpen) toe aan glyfosaat om de controle door het glyfosaat te verbeteren.