betaCotton Thistle, Scotch Thistle Verzorging

Onopordum acanthium (katoendistel, Schotse (of Schotse) distel) is een bloeiende plant in de familie Asteraceae. Het is inheems in Europa en West-Azië, van het Iberisch schiereiland oost tot Kazachstan, en noord tot centraal Scandinavië, en elders op grote schaal genaturaliseerd, met vooral grote populaties in de Verenigde Staten en Australië. Het is een krachtige tweejarige plant met grove, stekelige bladeren en opvallende stekelige gevleugelde stengels.

Het is een tweejarige plant die het eerste jaar een grote rozet van stekelige bladeren produceert. De planten ontkiemen meestal in de herfst na de eerste regenbuien en bestaan ​​het eerste jaar als rozetten, waarbij ze een stevige, vlezige penwortel vormen die 30 cm of meer naar beneden kan uitstrekken voor een voedselreserve.

In het tweede jaar kan de plant wel 3 m hoog worden met een breedte tot 1,5 m. De bladeren zijn 10-50 cm breed, afwisselend, stekelig en vaak bedekt met witte wollige haren met het onderste oppervlak dichter bedekt dan het bovenste. De bladeren zijn diep gelobd met lange, stijve stekels langs de randen. Fijne haartjes geven de plant een grijzige uitstraling. De massieve hoofdstam kan aan de basis 10 cm breed zijn en in het bovenste deel vertakt. Elke stengel heeft een verticale rij brede, stekelige vleugels (opvallend lintachtig bladmateriaal), meestal 2-3 cm breed, die zich uitstrekken tot aan de basis van de bloemkop.

De bloemen zijn bolvormig, 2-6 cm in diameter, van donkerroze tot lavendel, en worden geproduceerd in de zomer. De bloemknoppen vormen eerst aan het uiteinde van de stengel en later aan het uiteinde van de okseltakken. Ze verschijnen afzonderlijk of in groepen van twee of drie op taktips. De planten zijn androgyn, met zowel stamper als meeldraden, en zitten boven talrijke, lange, stijve, stekelige schutbladen, allemaal naar buiten gericht, de onderste verder uit elkaar en naar beneden gericht. Na de bloei begint de eierstok te zwellen en vormt ongeveer 8.400 tot 40.000 zaden per plant.

Deze plant is nuttig.

Deze plant kan giftig zijn

Hoe zich te ontdoen van: Mechanisch Kleine plagen kunnen fysiek worden verwijderd of enkele centimeters onder het grondoppervlak worden afgesneden, zodat er geen bladeren blijven zitten om hergroei te voorkomen. Maaien tijdens de vroege bloei zal de plant niet doden, maar zal de zaadproductie verminderen. Herhaalde behandelingen kunnen nodig zijn omdat populaties typisch een breed scala aan ontwikkelingsstadia vertonen tussen individuele planten. Snijden moet vóór de bloei worden gedaan, omdat het zaad na het snijden in de zaadkop kan rijpen. Planten mogen niet worden gemaaid nadat het zaad is gezet, omdat dit de kans op zaadverspreiding vergroot.

Chemisch Vanwege hun kortere levenscyclus kunnen katoendistelplanten effectief worden behandeld met herbiciden. Alle herbicidebehandelingen moeten worden toegepast in het rozetstadium van de plant. Over het algemeen zouden herbicidetoepassingen in het vroege voorjaar of de herfst plaatsvinden. Een van de belangrijkste problemen bij de chemische bestrijding van katoendistels is hun vermogen om bijna het hele jaar door te ontkiemen. Van de herfst tot de lente zijn er verschillende plantgroottes te vinden die kunnen resulteren in wisselend succes van chemische bestrijding. Herbiciden zijn zeer effectief op zaailingen en jonge rozetten, maar de controle wordt variabeler naarmate de plant ouder wordt. Onopordum spp. zaden kunnen meerdere jaren in de grond blijven. Begraven zaad kan tot twintig jaar blijven bestaan, en herbesmetting is waarschijnlijk zonder jaarlijks beheer. Daarom kan een herbehandeling van meerdere jaren nodig zijn. Picloram, dicamba, 2,4-D, dicamba + 2,4,-D en metsulfuron zijn effectief voor het bestrijden van katoendistel. Clopyralid is selectiever voor het bestrijden van planten in de familie Asteraceae, maar zal ook peulvruchten verwonden of doden.

biologisch Er zijn geen biologische bestrijdingsmiddelen die specifiek zijn vrijgegeven voor de bestrijding van katoendistel in de Verenigde Staten. Van een distelkopkever Rhinocyllus conicus die zich voedt met Carduus pycnocephalus is ook aangetoond dat hij zich voedt met katoendistel. Dit insect was het onderwerp van onvoorzichtige introductie van biologische bestrijding en het werd een invasieve soort die bedreigde inheemse distels in Noord-Amerika bedreigde (Strong 1997). De vestiging van deze distelkopkever als biologisch bestrijdingsmiddel voor katoendistel is niet succesvol geweest in de Pacific Northwest. Een distelkroonkever (Trichosirocalus horridus) die zich voedt met musk, stier, pluimloze, Italiaanse en kruipende distels, zal zich ook voeden met katoendistel. In Australië is aangetoond dat dit insect katoendistelrozetten doodt. De verwante Trichosirocalus briese wordt ook getest als bestrijdingsmiddel.[30] Het is bekend dat de Australische gekleurde damevlinder deze invasieve soort als waardplant gebruikt, maar de larven brengen de plant niet genoeg schade toe om deze vlinder als biologische bestrijdingsmiddel te gebruiken.