betaRode Bartsia Verzorging

Odontites vernus, de rode bartsia, is een wilde bloem uit de familie Orobanchaceae die inheems is in Europa en Azië en als alien voorkomt in Noord-Amerika. De rode bartsia is een veel voorkomende plant in bodems met een lage vruchtbaarheid, waar hij gedeeltelijk als parasiet leeft de wortels van grassen. De rode bartsia heeft roze en rode bloemen van juni tot september. Ze geven de voorkeur aan droge omstandigheden en blootstelling aan de volle zon en worden bestoven door bijen en wespen.

In de afgelopen 70 jaar is de rode bartsia verdwenen uit veel bosgebieden in het Engelse graafschap Dorset.[5] In Manitoba, Canada, wordt de plant die bekend staat als rode bartsia als een onkruid beschouwd. Op bloemstengels ontwikkelen zich aarvormige bloemtrossen die groeien vanaf het punt waar de bladeren aan de stengel komen. De meeste bloemen bevinden zich op de bovenste helft van de stengel. De bloesems zijn rood-paars van kleur en lijken op kleine leeuwenbekbloemen (één cm of minder dan een inch lang). Op volwassen leeftijd geeft een plaag een roodachtige tinteling aan hooivelden, weiden of sloten. Deze roodachtige tint wordt ook gezien bij plagen van rode zeekraal (Salicornia), een plant die vaak in sloten groeit en vaak wordt verward met rode bartsia. De twee soorten kunnen worden onderscheiden door de afwezigheid van bladeren op rode saffier.

Rode bartsia is productief en produceert ongeveer 1400 zaden per plant.

Deze plant kan giftig zijn

Hoe zich te ontdoen van: Teelt in combinatie met het kweken van een competitief gewas zal de aantasting door rode bartsia beperken. Dit is misschien niet altijd een levensvatbaar alternatief, aangezien het onkruid vaak gebieden teistert die niet geschikt zijn voor grondbewerking vanwege stenigheid of slechte drainage. Het onkruid is gevoelig voor 2,4-D amine of 2,4-D LV ester, gesproeid met een snelheid van 0,6 L/acre product (500 g/L formuleringen). Op bermen en in weilanden moet met sproeien worden begonnen zodra de planten verschijnen. Controleer de bespoten gebieden halverwege tot de late zomer opnieuw en spuit opnieuw als nieuwe zaailingen zijn ontkiemd. In hooivelden zonder peulvruchten, behandel de aangetaste gebieden met 0,6 L/acre product van 2,4-D (500 g/L formuleringen) binnen 10 dagen na de eerste snede. Er zijn momenteel geen chemische aanbevelingen die rode bartsia in gras/peulvruchtenmengsels selectief kunnen bestrijden zonder de peulvruchten te beschadigen. Onderzoek dat momenteel aan de gang is, heeft aangetoond dat Sencor en Basagran beide potentieel hebben om het onkruid in luzerne te bestrijden, maar er moet nog meer worden gedaan om tarieven, toepassingsstadia en begrazingsbeperkingen vast te stellen. Telers met peulvruchten in hun hooi- of weilandmixen moeten goed letten op de grenzen van wegen of omheiningen, zodat controlemaatregelen kunnen worden genomen voordat rode bartsia het veld binnendringt. Er zijn aanwijzingen dat een goed beheerd, goed bemest gewas de rode bartsia effectief zal verdringen.