betaŚwierk Morinda Pielęgnacja

Picea smithiana to gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny Pinaceae. Jest określany przez zwyczajowe nazwy świerk morinda i świerk zachodni himalajski i jest świerkiem pochodzącym z zachodnich Himalajów i sąsiednich gór, od północno-wschodniego Afganistanu, północnego Pakistanu, Indii do środkowego Nepalu. Rośnie na wysokości 2400-3600 mw lasach razem z cedrem bordowym, sosną pospolitą i jodłą pindrow.

Picea smithiana to duże, wiecznie zielone drzewo dorastające do 40–55 m wysokości (wyjątkowo do 60 m) i średnicy pnia do 1–2 m. Ma stożkowatą koronę z równymi gałęziami i zwykle obwisłymi gałązkami.

Pędy są jasnobrązowe i nagie (bezwłose). Liście iglaste, najdłuższe ze wszystkich świerków, długości 3–5 cm, w przekroju rombowe, średniozielone z niepozornymi liniami szparkowymi. Szyszki są szerokie cylindryczno-stożkowe, 9-16 cm długości i 3 cm szerokości, młode zielone, dojrzewające płowo-brązowe i otwierające się do 5-6 cm szerokości 5-7 miesięcy po zapyleniu; łuski są sztywne i gładko zaokrąglone.

Świerk Morinda jest popularnym drzewem ozdobnym w dużych ogrodach w zachodniej Europie ze względu na atrakcyjne, obwisłe gałązki. Jest również uprawiany w niewielkim stopniu w leśnictwie do produkcji drewna i papieru, chociaż jego wolniejszy wzrost w porównaniu ze świerkiem pospolitym zmniejsza jego znaczenie poza swoim rodzimym zasięgiem. Nazwa morinda wywodzi się od nazwy drzewa w języku nepalskim.