betaŚwierk Engelmanna Pielęgnacja

Picea engelmannii, z nazwami zwyczajowymi świerk Engelmann, świerk biały, świerk górski lub świerk srebrny, jest gatunkiem świerka pochodzącym z zachodniej Ameryki Północnej, od środkowej Kolumbii Brytyjskiej i południowo-zachodniej Alberty, na południowy zachód do północnej Kalifornii i na południowy wschód do Arizony i Nowego Meksyku; istnieją również dwie izolowane populacje w północnym Meksyku. Jest to głównie drzewo górskie na dużej wysokości, rosnące na wysokości 900 metrów (3000 stóp) - 3650 metrów (11980 stóp), rzadko niżej w północno-zachodniej części pasma; na wielu obszarach sięga do linii drzew alpejskich.

Szyszki są dłuższe niż większość innych świerków północnoamerykańskich, obwisłe, cylindryczne, 8-15 cm długości i 2 cm szerokości po zamknięciu, otwierające się do 3-4 cm szerokości. Mają gładko zaokrąglone, cienkie, elastyczne łuski o długości 2 cm. Niedojrzałe szyszki są ciemnofioletowe, dojrzewają czerwono-brązowe 5–7 miesięcy po zapyleniu. Nasiona są czarne, długości 3–4 mm, ze smukłym, jasnobrązowym skrzydełkiem o długości 12–18 mm.

Picea breweriana rośnie bardzo powoli, zwykle mniej niż 20 cm (8 cali) rocznie. Występuje głównie na grzbiecie grzbietu, gdzie zimą występują bardzo obfite opady śniegu, które zapewniają stałe źródło wody roztopowej przez wiosnę, ale latem są suche. Surowe warunki na ridgetop minimalizują konkurencję ze strony innych znacznie szybciej rosnących drzew, takich jak daglezja. Jest bardzo dobrze przystosowany do radzenia sobie z dużym obciążeniem śniegiem i lodem, z twardymi gałęziami i opadającymi gałęziami, które łatwo zrzucają śnieg.