betaCommon Broomrape Pielęgnacja

Orobanche minor nie jest rośliną wysoce inwazyjną, ale jej wprowadzenie może mieć znaczący wpływ na niektóre gatunki roślin uprawnych, zwłaszcza rośliny strączkowe i tytoń.

Gatunki Orobanche są obowiązkowymi pasożytami na korzeniach różnych roślin żywicielskich i nie zawierają chlorofilu. Po wykiełkowaniu i przyczepieniu się do korzenia żywiciela rozwija się bulwiasty „guzek”, zwykle pokryty „korzeń korony”, krótkie korzenie do 1-2 cm długości o niepewnej funkcji. Kilka tygodni po wykiełkowaniu i rozwoju pęd wyrasta z tej bulwiastej masy. U O. minor pędy są nierozgałęzione, żółtobrązowe, często z fioletowym zabarwieniem, zwykle 30-50 cm wysokości, ale czasami przekraczają 100 cm (zwłaszcza w Etiopii), gruczołowo-kosmkowate lub prawie nagie. Liście są reprezentowane przez naprzemiennie brązowe łuski, jajowate do lancetowatych, spiczaste, długości 6-20 mm. Kwiatostan to wydłużony kłos o długości 10-30 cm (dłuższy u bardzo dużych okazów) zajmujący około połowy dojrzałej łodygi. Kwiaty są siedzące, ułożone spiralnie, każdy z pojedynczym wąskim, jajowato-łukowatym, gruczołowo-włochatym przylistkiem o długości 10-15 mm i szerokości 3-5 mm. Kielich, również gruczołowo-włosy, ma zmienny kształt, zwykle z dwiema parami ostrych, prawie szydłowatych płatów podzielonych mniej więcej w połowie na boki, ale czasami tylko z dwoma niepodzielnymi płatami. Płaty lub pary płatów są całkowicie oddzielone głębokimi zatokami grzbietowo i brzusznie. Korona ma długość 10-18 mm, rzadko do 20 mm, rurka mniej więcej cylindryczna, lekko wygięta w dół, rozchodząca się na płatki o długości 2-3 mm, aby przy ustach uzyskać całkowitą szerokość około 10 mm, na zewnątrz nagie do umiarkowanie gruczołowo-włochatych, wewnątrz nagie na ogół. Kolor głównie blady białawy, ale z różną ilością fioletu skoncentrowanego wzdłuż żył. Pręciki wstawione 2-4 mm od podstawy rurki koronowej, włókna często owłosione w kierunku podstawy. Stigma 2-klapowana, czerwonawo-brązowa, rzadko żółta. Kapsułka o długości 7-10 mm, dojrzała rozpadająca się na dwie klapy, wydalająca kilkaset minut nasion, o długości około 0,3 mm z grubym siateczkowatym oznaczeniem.

Ta roślina jest przydatna.

Jak pozbyć się: Zdecydowanie najbardziej znaczącym wrogiem owadów O. minor jest muchówka Phytomyza orobanchia, związana z O. minor w większości, jeśli nie w całym jej naturalnym zasięgu. W tabeli podano tylko wybrane kraje. Kroschel i Klein (1999) wskazują na jego występowanie w większości krajów Europy, basenu Morza Śródziemnego, Bałkanów i Azji Środkowej. Zmniejszenie całkowitej produkcji nasion wynikające z naturalnych inwazji wynosi od 11 do 90% i jest ono wykorzystywane do kontroli biologicznej (patrz rozdział „Kontrola”).